Ceremoniały - Andrzej Turczyński,965KS (6982831) (Turczyński Andrzej)

Gdyby powiedzieć, że,,Ceremoniały" są książką o umieraniu, byłaby to prawda cząstkowa. Bo są one równocześnie pochwałą wszystkich form życia, hymnem na cześć élan vital. Białooka Turczyńskiego jawi się jako artystka - istotnie pomysłowa; brutalność sprawnie przysłania poezją, a konieczność prezentuje niczym dobór interesującej tanecznej figury.

Fascynuje i wabi. Nieistnienie staje się w ten sposób formą istnienia - poszerzają się granice świata, rozciągają czas i przestrzeń, a ludzkie materialne figurki z pewnego miasta En bez trudu znajdują sobie sąsiadów wśród istot tworzonych poprzez wyobraźnię, uwięzionych w ramach obrazów czy między kartami ksiąg.

Droga do kamienia mądrości - niegdyś zawłaszczana poprzez magów - może stać się udziałem choćby spracowanej starej kobyły. W świecie Turczyńskiego - tak bardzo zanurzonym w przeszłości i sztuce - czuć się powinien jak u siebie każdy współczesny czujący ekolog.

Od autora: Czuję się pisarzem niezależnym tym szczególnym wariantym niezależności, która pozwala być - nie ulegając bezpośrednim wpływom - wiernym trzem różnorodnym literackim tradycjom: literatury rosyjskiej, francuskiej i polskiej.

Wciąż bliskie jest mi też dzieło Dantego i Szekspira, niewykluczone, iż pod wpływem Eliota, który gdzieś zauważył, iż,,Dante i Szekspir podzielili między siebie świat: trzeciego nie ma", choć dostrzegam, że jednak jest świat trzeci, którym włada Goethe.

Wypływając z takich źródeł, moje pisarstwo nie może się ograniczać do rejestracji powierzchni, płaszczyzny zewnętrznej życia, którą każdy widzi. Nie mam nic wspólnego z pozytywistycznym lustrem, bo chyba nie jest należycie, jeśli pisarz kontempluje swoje dzieło, a jeśli już, to najlepiej, aby wybrał sobie technologię taoistyczną: być jak lustro, czyli odbijać obrazy świata, lecz ich nie zatrzymywać.

Andrzej Turczyński, ur. W 1938 r. W Lublinie - poeta, prozaik, eseista i tłumacz. Laureat licznych nagród m.in. Fundacji Kultury za,,Rzeki popiołu" (1994), im. Księcia Konstantego Ostrogskiego (1997), im.

Świętego Brata Alberta (1999), Nagrody Specjalnej Ministra Kultury (2005, 2010). Jego powieść,,Znużenie" została nominowana do Nagrody Literackiej NIKE (2001), a także do Paszportu Polityki, a,,Koncert muzyki dawnej" (2012) znalazł się w finale Nagrody Literackiej GDYNIA.

Wydał ponad 50 książek, m.in.,,Źdźbło morza" (1971),,,Wypłuczysko" (1977),,,Fiasko" (1986),,,Chłopiec na czerwonym koniu" (1991),,,Rzeki popiołu" (1995),,,Mistrz Niewidzialnej Strony" (1996, 2011),,,Tryptyk ruski" (1998),,,Znużenie" (2000),,,Mgnienia" (2000),,,Święto ikony" (2002),,,Latopis.

Powieść doroczna" (2007),,,Ten szalony pan Puszkin. Słowo o udręce" (2008),,,Uzurpacje. Eseje paraboliczne" (2009),,,Zgorszenie" (2011),,,niewiele znaczący ikonostas Bogarodzicy" (2012),,,Miniatura z gazelą" (2012),,,Homo pictor, homo viator" (2013).

Mieszka w Koszalinie.