Uwięzieni w słowach rodziców. Jak uwolnić się od zaklęć, które rzucono na nas w dzieciństwie (One Press)

Od początku swego życia funkcjonujemy wśród słów. To one nas tworzyją i kształtują, kiedy jesteśmy niewielkimi i większymi dziećmi - istotami najszczególniej wrażliwymi i bezbronnymi wobec przekazu ze strony rodziców, dziadków, opiekunów w przedszkolu i szkole. Słowa nadają nam tożsamość, słowami jesteśmy ubierani albo w siłę i poczucie własnej wartości, albo w wymogi społeczne, które wynikają z lęku, unieruchamiają. Słowa tworzą wzorce myślenia i działania, z którymi każdy z nas nieświadomie idzie przez życie.Takie słowa są jak zaklęcia. Mogą odebrać głos, bo "dzieci i ryby głosu nie posiadają". Mogą zamrozić emocje, bo "chłopaki nie płaczą". Mogą zasłonić zapotrzebowania - "nie rób kłopotu". Mogą wziąć odwagę wyrażania siebie, gdy wciąż słychać "nie wydziwiaj". Mogą uśpić w nas życie na długie lata. Na szczęście wobec tych słów-zaklęć nie jesteśmy bezbronni. Uświadomiwszy sobie, które fatalne sformułowanie steruje akurat nami, możemy je z siebie zrzucić, odwołując się do innych, uzdrawiających słów możemy stworzyć dla siebie nową rzeczywistość i stać się w pełni sobą.