Przewodnik po mszy świętej (Dębogóra)

To zupełnie wyjątkowa książka o Mszy świętej. Autor, benedyktyński mnich z Opactwa Matki Bożej w Fontgombault, prowadzi nas drogami Eucharystii, informując wszystkie ważne momenty duchowości, doktryny, symboliki. Dzięki informacjom historycznym cały czas czujemy się wewnątrz długiej tradycji modlitwy, ucząc się brać udział we Mszy jakby z wszystkimi wcześniejszymi pokoleniami wierzących.

W języku polskim nie było dotąd książki, która w sposób tak dostępny i pogłębiony pokazywałaby jedność liturgii na tle jej różnorodności: czytelnik poznaje równocześnie starą tradycję rytu rzymskiego (tzw. Formę wyśmienitą), jak i jej odmiany (np. Zwyczaj dominikański), ryty wschodnie z Liturgią św. Jana Chryzostoma i zwyczajną formę rytu rzymskiego. Ta książka to niewątpliwie jeden konieczników współczesnego katolika.

Według wyrażenia Soboru Trydenckiego, powtórzonego w Katechizmie Kościoła Katolickiego, Chrystus ustanowił ofiarę Mszy, żeby pozostawić Kościołowi, swojej ukochanej Oblubienicy, ofiarę widzialną (według wymagań natury ludzkiej), która będzie... Reprezentowała ofiarę krwawą, która miała wypełnić się jeden raz na krzyżu. To właśnie ten widzialny aspekt Najświętszej Ofiary słowa, postawy i gesty stanowią liturgię Mszy, największą poezję, jaka była kiedykolwiek i która jest odblaskiem Boga, według wyrażenia Juliena Greena.

o. Jean-Denis Chalufour OSB

Zgodnie z tytułem książki, jej główną część stanowi komentarz do obrzędów Mszy świętej według Mszału rzymskiego z 1962 r., jednak oprócz tego Autor przedstawia także obrzędy według zreformowanego Mszału Pawła VI, według wybranych tradycyjnych wariantów rytu rzymskiego (lyońskiego i dominikańskiego) a także według rytu bizantyjskiego. Na dodatek w ramach komentarza do klasycznej liturgii o. Chalufour wielokrotnie odnosi się porównawczo do liturgii posoborowej, wskazując na istniejące różnice bez polemik. Taka właśnie perspektywa, dopuszczająca współistnienie różnorodnych form rytu rzymskiego, oczywiście bez ich mieszania i czynienia jakiejś sztucznej hybrydy, i otwarta na mnogość innych tradycji obrzędowych, wydaje się najlepiej korespondować z myślą Benedykta XVI, pragnącego przezwyciężyć klimat radykalnej opozycji pomiędzy starszą i nową formą rytu rzymskiego.

Ks. Maciej Zachara MIC