Biblia waginy

Jen Gunter bywa nazywana naczelną ginekolożką internetu i jedną z najgorętszych rzeczniczek żeńskiego zdrowia. W swej książce gruntownie, wyczerpująco i wprost opisuje rzeczy, na których zna się najlepiej. Rozwiewa mity i podaje fakty poparte najnowszymi badaniami na temat damskiej anatomii, zdrowia i seksualności.
Czy jedzenie cukru powoduje grzybicę? Czy włosy łonowe są niezbędne? Czy należy w specjalny sposób dbać o pochwę i srom? Jaka jest prawda o szczepieniach przeciwko HPV? W czasach, gdy króluje klikalność, pseudonauka i rekomendacje influencerów, prosto stracić orientację. Porady z internetu, sugestie życzliwych znajomych i niedoinformowanych partnerów czy choćby zalecenia przedstawicieli świata potrafią się wykluczać. Jak oddzielić mity od prawdy?
Doktor Gunter przychodzi z odsieczą. Rozprawia się z przesądami i przynosi rzetelną wiedzę. A do tego potrafi barwnie opowiadać: od anatomii poprzez skutki uboczne antybiotykoterapii po korzyści z przyjmowania probiotyków. Omawia najnowsze trendy i mówi, jak jest naprawdę: z florą bakteryjną pochwy, higieną intymną, hormonami, komórkami macierzystymi, zmianami w czasie ciąży i menopauzy i diagnozowaniem chorób. A także daje kobietom moc, gdy wyjawia, jaka jest prawdziwa potęga łechtaczki i o co chodzi z punktem G.
Dr Jen Gunter jest ginekolożką położniczką z niemal trzydziestoletnim stażem i doświadczeniem w leczeniu schorzeń pochwy i sromu. Zyskała sobie przydomek dyżurnej ginekolożki Twittera i oddanej rzeczniczki żeńskiego zdrowia. Pisze felietony dla „New York Timesa” (raz na miesiąc The Cycle i raz na tydzień You Asked) i artykuły naukowe. Publikuje między innymi w „The New Republic”, „Self” i takich serwisach jak „The Cut” czy „Chatelaine”. Mieszka z dwoma synami w Kalifornii.
Jen Gunter daje kobietom broń i tarczę. To jasno i klarownie napisane kompendium wspomina prawie o wszystkim na temat damskiego zdrowia. Gunter bez wątpienia nie jest pierwszą bojowniczką o prawdę na temat damskiej seksualności,teraz jej głos jest najlepiej słyszalny.
„The Globe and Mail”