Historia fizyki w polsce - wróblewski kajetan andrzej (Wydawnictwo Naukowe PWN)

Historia fizyki w Polsce to kompleksowy opis rozwoju polskiej fizyki na przestrzeni dziejów. Autor - Profesor Andrzej Kajetan Wróblewski, w swej książce demonstruje rozwój polskich badań w dziedzinie fizyki na tle historii fizyki pozostałych krajów.

Historia fizyki w Polsce mieści liczne biogramy polskich fizyków, wzbogacone o nieznane fakty z życia polskich naukowców, w tym życiorys Mikołaja Kopernika, życiorys Marii Skłodowskiej-Curie czy Mariana Smoluchowskiego.

Historia fizyki w Polsce składa się z 4 części, z których pierwsza obejmuje okres do utraty niepodległości w roku 1795. Część druga opisuje rozwój fizyki na ziemiach polskich w okresie zaborów. Część trzecia dotyczy fizyki w Polsce w okresie międzywojennym.

Część czwarta to historia fizyki w Polsce po 1945 roku. Dzięki książce Historia fizyki w Polsce: poznasz niewiele znane fakty z życia polskich fizyków, posiadających wpływ na rozwój rodzimej, jak i światowej nauki; uświadomisz sobie, z jakimi trudnościami i ograniczeniami technicznymi, a także geopolitycznymi musieli zmagać się polscy fizycy; dowiesz się, jak polska nauka wyglądała na tle rozwiązań światowych oraz jaki był wkład polskich fizyków w rozwój nauki i kultury światowej.

Z treści: Józef Rogaliński przeprowadzał w swym poznańskim laboratorium doświadczenia z elektrycznością. W 1765 r. Wydał niewielką broszurę,,O dziwnych bursztynowania skutkach..." pod nazwiskiem swego ucznia Szczepana Turno.

Był to opis doświadczeń czynionych podczas popisu publicznego. Rogaliński był zdania, że należy zastępować obce terminy nazwami polskim, dlatego także zamiast,,elektryzacja" mówił,,bursztynowanie".

W podręczniku fizyki Osińskiego (1777) jest znaczny rozdział o elektryczności (s. 353-409), a w nim mnóstwo wiadomości o piorunochronach. O piorunochronach pisali także Andrzej Trzciński, Józef Herman Osiński i Franciszek Scheidt.

ponadto Stanisław Bonifacy Jundziłł przełożył na język polski dzieło Giovanniego Beccarii. W Warszawie pierwszy piorunochron został założony na Zamku Królewskim w 1784 r. Ludność była jednak nastawiona bardzo sceptycznie do tego wynalazku.

Na obszarach utraconych przez Polskę wskutek rozbiorów trzeba było aż wydania specjalnych dekretów poprzez cesarza Austrii Józefa i króla Prus Fryderyka, którzy nakazywali zakładanie na dachach tych zabezpieczeń.