Intuicjonistka (Wydawnictwo Albatros)

Pierwsza powieść autora „Kolei podziemnej" i „Miedziaków", dwukrotnego laureata Nagrody Pulitzera, zdobywcy National Book Award, a także Nagrody im. Arthura C. Clarke’a. Debiut, który zniewolił jednocześnie krytyków, jak i czytelników i po raz pierwszy zwrócił uwagę na tego bardzo dziś cenionego pisarza.

Książka nominowana do tytułu najlepszej powieści przez program The Great American Read emitowany przez amerykańską sieć PBS, finalistka nagrody Hemingway Foundation/PEN Award. Paraboliczna przypowieść w duchu science fiction.

Metropolitalny Departament Inspektorów do spraw Wind zmaga się właśnie z okresowymi trudnościami, a Lila Mae Watson, pierwsza czarnoskóra inspektorka w historii tego działu, znalazła się w samym centrum panującego zamętu.

W departamencie, od niepamiętnych już czasów, konkurują ze sobą dwie zwalczające się frakcje: empiryści, którzy pracują według ścisłych zasad i sumiennie sprawdzają technologiczną jakość i działanie poszczególnych komponentów urządzenia; i intuicjoniści, którym starczy wejść do kabiny dźwigu,podczas medytacji wyczuć wszelkie jego defekty.

Lila Mae jest intuicjonistką o najwyższym wskaźniku precyzyjności. Lecz kiedy pod jej okiem dochodzi do tragicznej awarii windy w zupełnie nowym budynku, rozpoczyna szerzyć się chaos. W Gildii Inspektorów Wind trwa rok wyborczy i niedopełnienie obowiązków służbowych poprzez intuicjonistkę jest wyjątkowo na rękę empirystom.

Rzecz jednak w tym, że Lila Mae nigdy się nie myli. Tymczasem niemałe poruszenie wywołuje nieoczekiwane odnalezienie fragmentów zaginionych zapisków założyciela intuicjonizmu, Jamesa Fultona. Ujawniają one szczegóły prac Fultona nad „czarną skrzynką", wyśmienitą windą, która może na nowo zrewolucjonizować miasto − równie radykalnie, jak zrobiła to pierwsza winda osobowa zastrzeżona poprzez Elishę Otisa w XIX wieku.

Kiedy Lila Mae schodzi pod ziemię, by zbadać przyczyny katastrofy, angażuje się w poszukiwanie brakujących notatek i odkrywa sekret, który na za każdym razem zmieni jej życie… Magiczna! „Intuicjonistka" plasuje się tuż obok „Paragrafu 22", „najmocniej niebieskiego oka" i innych rewolucyjnych powieści.

Whitehead ma ten sam zmysł absurdu co Joseph Heller, widowiskowy rozmach Pynchona i umiejętność dekonstruowania pojęć „rasa" i „rasizm" niczym Toni Morrison. „San Francisco chronicle" wspaniała i uderzająco oryginalna!

Reputacja w świecie literatury może nie za każdym razem szybować w górę i zjeżdżać w dół tak przewidywalnie jak windy, ale jeśli istnieje jakakolwiek sprawiedliwość w świecie fikcji, Colson Whitehead powinien właśnie zmierzać w kierunku wyższych pięter.

„The New York Times Book Review"