Oto ciało moje (ArtRage)

„Oto ciało moje" to książka, która została napisana ciałem, przy ciele, wobec ciała, w obronie ciała. Jest biografią jego wzrastania, umęczenia i – wreszcie – także uzdrawiania. To poemat z bebechów i najintymniejszy dziennik, kameralne sprawozdanie z drogi poprzez mękę. Ola Pakieła pisze subtelnie i konkretnie zarazem. Wyzwala temat zaburzeń odżywiania ze stygmy wstydu. Bo „ciałopozytywność" czy „akceptacja" to nie modne hasła - to ciężka praca nad tym, by wyzwolić ciało. Czyli siebie.

Karolina Sulej

Debiut Aleksandry Pakieły jest powieścią o zaburzeniach odżywiania i wpływie rodziny, religii, szkoły i rówieśników na postrzeganie poprzez kobietę jej własnego ciała.

To do głębi prawdziwa, naturalistycznie, nieraz reportersko przeprowadzona relacja sięgająca do dzieciństwa i lat dojrzewania.

Wspominając i próbując dystansować się do cierpień i kompleksów wyrosłych z przeszłości, bohaterka usiłuje wynajdzieć źródło głębokich, wciąż dających o sobie znać ran. Przy okazji tej wiwisekcji odkrywa jednak coś ważniejszego – ścieżkę do odzyskania własnej wrażliwości i siłę, aby tej wrażliwości coraz odważniej bronić.

„Oto ciało moje" z wyczuciem balansuje pomiędzy sensualną emocjonalnością a brutalnie szczerymi opisami trwania w bulimii, a także kolejnych, z trudem osiąganych, zwycięstw nad chorobą. To więc książka o dyscyplinie i o rozpaczy braku kontroli, o uldze którą przynosi ból, i o ohydzie niekontrolowanego jedzenia. A także o tym,damskie ciało poddane tresurze cudzych ambicji, ideologii i kulturowych wzorców, z łatwością może zamienić się w więzienie.