Maria i kazimierz piechotkowie. wspomnienia architektów (Dom Spotkań z Historią)

Redaktor prowadząca: Katarzyna Madoń-Mitzner Współpraca merytoryczna: Michał Piechotka Koordynacja projektu i współpraca redakcyjna: Anna Piłat Projekt graficzny i skład: to/studio, Aleksandra Nałęcz-Jawecka, Tomasz Kędzierski Książka Maria i Kazimierz Piechotkowie.

Wspomnienia architektów to zapiski znanej i renomowanej pary, którzy w okresie PRL-u pracowali jako architekci, wkładając swoje serca w odbudowę powojennej Warszawy. Książka opowiada o ich życiu osobistym, niesamowitej więzi łączącej ich przez ponad 60 lat i o przygodzie z architekturą.

Pierwotnie wspomnienia spisali oni dla swych synów i wnuka, jednak ich opowieść i dorobek architektoniczny wykracza poza historię rodzinną. Po wojnie, w 1945 roku wrócili do Polski. Maciej podjął pracę w Biurze Odbudowy Stolicy, Maria – w Państwowej Pracowni Konserwacji Zabytków.

Ukończyli studia architektoniczne. Maciej został asystentem w Zakładzie Architektury Polskiej. We współpracy z prof. Zachwatowiczem zajmowali się projektem odbudowy katedry św. Jana. Już w 1946 roku Maria i Kazimierz Piechotkowie utworzyli spółkę autorską i odtąd poprzez ponad 60 lat pracowali razem.

W 1950 roku podjęli pracę etatową w Biurze Projektów Budownictwa Ogólnego Miastoprojekt Stolica Północ. Jesienią 1951 Stołeczna Dyrekcja Budowy Osiedli Robotniczych powierzyła im opracowanie kompleksowego, urbanistyczno-architektonicznego projektu rozbudowy warszawskich Bielan.

Wtedy również znaleźli swoją zawodową „niszę". Zrezygnowali ze startowania w konkursach na prestiżowe budowle i od tego momentu zajęli się tym, co stolicy było najistotniej konieczne – budownictwem mieszkaniowym.

Ich osiedla są charakterystyczne, rozpoznawalne. Budowali je z szacunkiem dla tradycji i z dbałością o ludzi i przestrzeń. Sprzeciwiali się estetyce socrealistycznej. Projektowali z reguły niskokondygnacyjne budynki, dbali o we wnętrzuosiedlową infrastrukturę, o małą architekturę użytkową, luźny układ urbanistyczny, dostęp do zieleni i słońca.

Byli autorami pierwszego w Warszawie modernistycznego osiedla po okresie socrealizmu. Stale unowocześniali technologię budownictwa mieszkaniowego. Maria i Kazimierz Piechotkowie mieszkali na Bielanach od 1962 roku aż do śmierci, na jednym z osiedli, które sami zaprojektowali.

Byli zawsze nienaruszalni, w życiu i pracy. A Bielany stały się dla nich dużą częścią życia. Małżeństwo udzielało się lokalnie, uczestniczyło w miejscowych świętach, było zżyte z tą przestrzenią i mieszkańcami, z którymi często znali się osobiście.

Rozpoznawalność pary architektów była tak obfita, że potocznie ich osiedla nazywane są do dziś „Piechotkowo". Występowali na międzynarodowych konferencjach i seminariach, pisali książki i artykuły mistrzowskie.

Innym obszarem ich działalności była architektura żydowska w Polsce – opracowywali prekursorskie publikacje związane z tym tematem, np. Książka Bóżnice drewniane, z przedmową prof. Zachwatowicza. *** Pomysłodawczynią i redaktorką książki jest Katarzyna Madoń-Mitzner – zastępczyni dyrektora Domu Spotkań z Historią, kuratorka wielu wystaw, m.in.

„Maria Piechotkowa – sto lat" przygotowanej na 100-tne urodziny architektki. Katarzyna Madoń-Mitzner: „Kiedy kilka lat temu zamieszkałam na Starych Bielanach, zaczęłam poznawać tę dzielnicę, jej fascynującą i mało znaną nawet w Warszawie historię.

Odkryłam też osiedla zaprojektowane tu po wojnie poprzez Marię i Kazimierza Piechotków a po jakimś czasie przeniosłam się do jednego z nich. Dowiedziałam się, że pani Maria cały czas mieszka na Bielanach, iż jesteśmy właściwie sąsiadkami.

Zrobiło to na mnie ogromne wrażenie. Poprzez lata znałam nazwisko Piechotków właściwie tylko w kontekście ich innowacyjnych książek o żydowskiej architekturze sakralnej. Postanowiłam, że muszę nagrać jej relację biograficzną do zbioru Archiwum Historii Mówionej w Domu Spotkań z Historią i Ośrodka KARTA.

Nagrywając jej relację dowiedziałam się, iż państwo Piechotkowie spisali wspomnienia dla swych synów i wnuka, zainteresowałam się tym tekstem. Tak narodził się pomysł, żeby Dom Spotkań z Historią, przygotował wydanie wspomnień Marii i Kazimierza Piechotków na setne urodziny Pani Marii.

Trudno o bardziej warszawski temat i biografie. Spotkanie z Marią Piechotkową uważam za jedną z piękniejszych przygód zawodowych i cenną nagrodę za to, że wybrałam Bielany jako miejsce do życia." Książka Maria i Kazimierz Piechotkowie.

Wspomnienia architektów powstała we współpracy z Marią Piechotkową i Michałem Piechotkiem, synem architektów. Publikacja jest bogato ilustrowana zdjęciami oraz rysunkami i projektami Piechotków. Ma charakter książki biograficznej – opisuje barwne życie małżeństwa architektów na tle ważnych wydarzeń XX-wiecznej historii Polski i Warszawy, przedstawia najważniejsze projekty architektoniczne, zrealizowane i pozostające w sferze planów, demonstruje środowisko stołecznych architektów w PRL.