Warszawa zapamiętana. dwudziestolecie międzywojenne (Dom Spotkań z Historią)

Zbiór opowieści mieszkańców stolicy o życiu powszednim w przedwojennej Warszawie. Bohaterowie tej książki pochodzą z różnych środowisk, stąd z ich wspomnień wyłania się wielowymiarowy portret Warszawy – miasta pełnego kontrastów, w nieustającym ruchu, zmieniającego się, tętniącego życiem – mówi Magda Szymańska.

Warszawa w ich opowieściach ma dwa oblicza: to progresywna europejska stolica i niepokaźne, prowincjonalne miasteczko. Nasi bohaterowie opowiadają także o tym, jakie wydarzenia najszczególniej zapadły w ich pamięć, czym żyli i jak zmieniała się stolica na przestrzeni tych dwudziestu lat.

W listopadzie 1918 roku Warszawa stała się stolicą niepodległej Polski i centralnym ośrodkiem politycznym, administracyjnym, kulturalnym i handlowym II Rzeczypospolitej. Tu rozgrywały się najważniejsze dla kraju wydarzenia, urzędował prezydent, rząd i parlament.

W dwudziestoleciu międzywojennym miasto zaczęło się dynamicznie rozwijać – powstawały świeże osiedla, linie komunikacyjne, budynki funkcjonalności publicznej. Stolica Polski stała się miastem reprezentacyjnym, wielokulturowym, jednak obok eleganckich dzielnic o wielkomiejskim charakterze jak Śródmieście czy Mokotów, z restauracjami, kinami, wytwornymi hotelami, istniały też przeludnione dzielnice robotnicze, zamieszkane poprzez warszawską biedotę, jak Wola czy Sielce i żydowska dzielnica północna, pełna sklepów i śladowych warsztatów.

Warszawa zapamiętana to jednak nie tylko opowieść o mieście, jego topografii i faktografii – dodaje Magda Szymańska. Sporo z tych relacji ma charakter nad wyraz osobisty – bohaterowie opowiadają o swoim dzieciństwie, życiu rodzinnym, szkole, przywołują zabawne anegdoty.

Książkę uzupełniają niepublikowane dotąd fotografie z rodzinnych archiwów.