Proste metody sabotażu (1944) (Wydawnictwo Horyzont Idei)

Proste Metody Sabotażu to podstawa do szkolenia ruchu oporu w krajach okupowanych w czasie II Wojny Światowej, produkowana poprzez aliantów - stanowi obecnie cenny dokument źródłowy o wartości historycznej i poznawczej.

Z WPROWADZENIA:

Celem tego opracowania jest scharakteryzowanie prostego sabotażu, nakreślenie jego realnych skutków, a także przedstawienie sugestii dotyczących jego inicjowania i przeprowadzania.

Sabotaż obejmuje zarówno wysoce technologiczne działania rodzaju coup de main, które wymagają szczegółowego planowania i wykorzystania specjalnie wyszkolonych agentów, jak i niezliczone proste działania, które może wykonać zwykły obywatel-sabotażysta. Niniejsze opracowanie dotyczy przede wszystkim tego drugiego rodzaju działań. Prosty sabotaż nie wymaga specjalnie przygotowanych narzędzi czy sprzętu, może być realizowany przez zwykłego obywatela, który może, lecz nie musi działać indywidualnie, bez konieczności aktywnego powiązania ze zorganizowaną grupą. Jest on przeprowadzany w taki sposób, żeby wiązał się z nieznacznym niebezpieczeństwem uszkodzenia ciała, wykrycia i odwetu.

Tam, gdzie w grę wchodzi zniszczenie, bronią obywatela-sabotażysty są sól, gwoździe, świece, kamyki, nici lub inne materiały, których posiadania można się spodziewać po nim, jako właścicielu domu albo pracowniku w jego konkretnym zawodzie. Jego arsenał to półka w kuchni, sterta śmieci, jego własny komplet narzędzi i zapasów. Narzędziami jego sabotażu są najczęściej przedmioty, do których ma normalny i niepozorny dostęp w życiu rutynowym.

Drugi wariant prostego sabotażu nie wymaga żadnych narzędzi niszczących i jeśli w ogóle sprawia szkody fizyczne, to w sposób wysoce pośredni. Opiera się on na uniwersalnych możliwościach podejmowania błędnych decyzji, przyjmowania postawy braku współpracy i zachęcania innych do pójścia w swoje ślady. Podjęcie błędnej decyzji może być po prostu kwestią umieszczenia narzędzi w niecodziennym miejscu zamiast we właściwym.

Brak współpracy może prowadzić do nawet tworzenia nieprzyjemnej sytuacji wśród współpracowników, wdawaniu się w kłótnie lub okazywaniu obojętności i głupoty. Ten aspekt działalności, czasami określany jako „czynnik ludzki”, jest niejednokrotnie odpowiedzialny za wypadki, opóźnienia i ogólne utrudnienia choćby w normalnych warunkach.

Potencjalny sabotażysta powinien odkryć, jakie warianty błędnych decyzji i działań są z zasady spotykane w tego rodzaju pracy, a następnie powinien obmyślić swój sabotaż tak,zwiększyć ten „margines błędu".