Terapia dzieci i młodzieży z wykorzystaniem metody amatorskiego teatru młodzieżowego (Impuls)

Teatr jest interesującą podróżą do niesamowitego świata, niewyczerpanie zagadkowego, przestrzenią do uzewnętrznienia siebie, choć za pośrednictwem wykreowanej postaci – i właśnie to powoduje, że przyciąga on do siebie ludzi w różnym wieku, z różnorakich kręgów kulturowych i po zróżnicowanych przejściach życiowych.

Nie bez powodu właśnie teatr użytkowany jest chociażby w procesie resocjalizacji w zakładach penitencjarnych, stanowi także komponent socjoterapii w placówkach wsparcia dziennego, instytucjach socjalizacyjnych czy w młodzieżowych ośrodkach wychowawczych, a w ostatnich latach na szerszą skalę rozpowszechnia się na dodatek w klubach seniora.

W niniejszej książce pragnę się skoncentrować nie tyle na temacie morałów, jakie wypływają z samych treści spektakli teatralnych (choć warto tutaj podkreślić ich ogromne znaczenie w procesie wychowania młodego człowieka), ile raczej na walorach profilaktycznych i terapeutycznych uczestnictwa w całym procesie współtworzenia spektakli przez aktorów-amatorów dziecięcych i młodzieżowych teatrów prowadzonych poprzez wychowawców w świetlicach środowiskowych i innych placówkach opiekuńczo-wychowawczych, a także tych o charakterze specjalistycznym