Ja, borderline i terapia, czyli moja droga do wyzdrowienia (Estymator)

Autobiograficzna opowieść autorki, która poprzez sporo lat żyła na granicy normalności i szaleństwa, a choćby życia i śmierci. W dzieciństwie i w młodości doznała wielu krzywd ze strony rówieśników oraz dominującej i stosującej przemoc psychiczną i fizyczną matki. Była również ofiarą molestowania seksualnego i gwałtu. Przeżycia te spowodowały narastające problemy emocjonalne, depresję, stany lękowe, samookaleczenie się, tendencje samobójcze, wdawanie się w niebezpieczne i społecznie nieakceptowane zachowania. Jej życie w tym okresie naznaczone było wielokrotnymi pobytami w szpitalach psychiatrycznych.

Pozytywny przełom nastąpił w chwili rozpoczęcia psychoterapii. Autorka opowiada o jej niełatwych początkach – powolnym przełamywaniu lodów, otwieraniu się na terapeutkę i uczeniu się przyjmowania pomocy. Starając się wiernie oddać swoje emocje i myśli z tamtego okresu, demonstruje, jak wygląda życie z zaburzeniami osobowości rodzaju borderline. Opowiada równocześnie o tym, jak jej otoczenie reagowało na podejmowane poprzez nią próby przepracowania swych traum. Przeważnie przedstawia niezrozumienie wśród najbliższych, bagatelizowanie jej problemów, brak wsparcia i obwinianie jej o wszelkie niepowodzenia. Ważnym i atrakcyjnym aspektem tej książki są zapisy rozmów z terapeutką, które składają się na długi i nieprzystępny cykl godzenia się z własną przeszłością i uczenia się akceptacji. Autorka prezentuje, jak wyglądała jej walka o samą siebie i możliwość rozpoczęcia nowego, udoskonalonego pod względem jakości życia. Wiernie oddaje najważniejsze sesje terapeutyczne, w trakcie których poruszała najtrudniejsze tematy i przepracowywała swoje traumy.

Opowiadając o swoich traumach z dzieciństwa i wczesnej młodości i o przebytej terapii, autorka uświadamia, jak długą i wyboistą drogę trzeba przejść, by zaakceptować siebie i móc cieszyć się życiem pomimo doznanych krzywd. Poprzez swoją historię przedstawia, jak ważne i konieczne jest szukanie mistrzowskiej pomocy, kiedy doświadcza się niełatwych chwil. Jej opowieść uzmysławia też, iż nigdy nie jest za późno na walkę o swoje zdrowie psychiczne i że warto ją podjąć. Przepracowywanie traum nie jest proste,konieczne, by pójść dalej, pokochać samego siebie i zacząć czerpać z życia to, co najlepsze.

NINA1708 (lubimyczytac.pl):
Jestem pod obszernym wrażeniem. Nie tylko samej historii, napisanej przez życie. Historii wstrząsającej, smutnej, pełnej cierpienia i bardzo osobistej.przede wszystkim, czytając książkę czułam podziw dla odwagi jaką wykazała się autorka dzieląc się z nami swoimi przeżyciami. W odbiorze, pozycja nie należy do przystępnych. Jest w niej ogrom emocji, niestety tych negatywnych. Razem z bohaterką brniemy poprzez terapię i towarzyszymy jej we wspominaniu straszliwych chwil, a także licznych atakach głębokiej depresji i paniki.

Projekt okładki: Gabriela Trytko.