Trzy dyskursy miłosne, 8A5A1C34EB (Oficyna Naukowa)

Dziś nie wystarczy powiedzieć, że wszystko wokół nas płynie, nieprzerwanie podlega zmianie i nie daje się ująć w żadne jednostajne kategorie. To najwyżej połowa prawdy. Kultura współczesna nie jest nieskończenie zmienna i wieloznaczna.

proponuje nam także różne narzędzia do radzenia sobie z niemożliwością ustanowienia trwałych i stabilnych relacji społecznych. Trzy dyskursy miłosne to rekonstrukcja odmiennych sposobów radzenia sobie z doświadczaną powszechnie trudnością uporządkowania relacji intymnych.

Odtworzenie na podstawie treści lubianych poradników dyskursu utopijnego, utylitarnego i tradycyjnego pozwala zauważyć, jak różnie może być rozwiązywany ten sam problem. Prześledzenie różnic uzmysławia nam przynajmniej część konsekwencji dokonywanych poprzez nas wyborów kulturowych i pozwala rozpoznać w osobach wybierających inaczej nie absolutnych „obcych", lecz ludzi zmagających się z podobnymi problemami.

O specyfice każdego z dyskursów decyduje partykularny sposób rozwiązywania uniwersalnego problemu niestabilności relacji społecznych. Dyskurs utopijny przyjmuje, iż aktorzy pozostają w relacji miłosnej dla niej samej, nawet wtedy gdy mają świadomość jej niekompletności i niemożności osiągnięcia stanu całkowitego wzajemnego dopasowania.

Dyskurs utylitarny uzasadnia istnienie związku jego efektywnością w dostarczaniu partnerom przyjemności. Aktorzy wchodzą ze sobą w relację, ponieważ rozszerza to ich poziom satysfakcji. W tym ujęciu stworzenie udanej relacji konsoliduje się z redukcją innego i przypasowaniem go do własnych preferencji.

Funkcjonowanie związku ma być oparte na ciągłym dążeniu do wyeliminowania niestabilności relacji miłosnej związanej z odmiennością partnera. Dyskurs klasyczny opiera się na przyjęciu istnienia komplementarnej, jednostajnej relacji między mężem i żoną.

Wszelkie problemy, jakie dotykają małżeństwo, identyfikowane są jako efekt działania czynników zewnętrznych. Naturalny związek, będący wyrazem boskiego planu, rozbijany jest poprzez zdegenerowaną kulturę i niekorzystne konfiguracje historyczne.

Przed mężem i żoną stoi heroiczne zadanie obrony relacji przed zagrożeniami zewnętrznymi przez pracę nad sobą i pielęgnowanie konwencjonalnych wzorów relacji międzyludzkich.