łże-reportaże i prawdziwe fikcje (Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego)

Celem autorki było zdefiniowanie i usystematyzowanie gatunków literacko-dziennikarskich powstających współcześnie, w czasie postprawdy,, a także warunkowanych zwrotem performatywnym. Autorka odtwarza historyczne tło narodzin powieści oraz dziennikarstwa, a następnie analizuje realizacje gatunków literacko-dziennikarskich ostatnich dwu dekad w literaturze polskiej. Zjawiska te interpretuje w odniesieniu do analogicznych gatunków w literaturze anglojęzycznej.

Książka stanowi ciekawe studium na temat współczesnego, szeroko rozumianego reportażu. Napisana kompetentnie i ciekawie, będzie, jak sądzę, ważną lekturą dla czytelników zajmujących się formami literacko-dziennikarskimi. Autorka wykorzystała oryginalny pomysł uporządkowania – na tle historycznym i europejskim – nowych gatunków dziennikarskich, wyłaniających się z kolejnych zwrotów w humanistyce. Postępowość pracy polega na umiejętnym przełamywaniu przez autorkę stylu naukowego stylem dziennikarskim, felietonowym, co jest z całą pewnością zaletą książki napisanej „z pazurem”, miejscami lekko i dowcipnie, istotnie gdy autorka włącza w narrację anegdoty. Eklektyczność stylu – zindywidualizowanego i oryginalnego – właściwie koresponduje z rozważanymi przez nią gatunkami-hybrydami.

Z recenzji dr hab. Elżbiety Konończuk, prof. UwB