Terminale lng w strategii bezpieczeństwa energetycznego państw atlantyckich i czarnomorskich unii europejskiej (FNCE)

Unia Europejska (UE) realizuje swoją politykę energetyczną dotyczącą bezpieczeństwa energetycznego, wydając oprócz aktów prawnie wiążących, których celem jest zharmonizowanie przepisów rynku wewnętrznego dotyczących energii, w tym gazu ziemnego, także komunikaty oznajmiające o kierunkach przyszłych działań1.

Tego typu przekazem informacyjnym jest Europejska strategia bezpieczeństwa energetycznego. Stanowi zbiór informacji podanych w procesie bezpośredniej komunikacji Komisji Europejskiej (KE) z podmiotami jednostkowymi, instytucjonalnymi i gospodarczymi państw członkowskich Unii.

Dzięki tej strategii bezpieczeństwo energetyczne UE, rozpatrywane tylko w czasie zakłócenia dostaw, zaczęło być nierozdzielną częścią unijnej polityki energetycznej i solidnie zakorzeniło się w unijnej strategii energetycznej.

Stało się ono trwałym priorytetem – należy je rozwijać, uwzględniać i kontrolować. Biorąc pod uwagę momentalnie zmieniające się otoczenie globalnego sektora energetycznego, bezpieczeństwo energetyczne jest ciągłym i dynamicznym procesem, który musi być rygorystycznie kontynuowany w ramach polityki energetycznej UE2