W trosce o bezpieczne jutro reminiscencje i zamierzenia t.5, AZ#7A0F95E2EB/DL-ebwm/pdf (FNCE)

Bezpieczeństwo człowieka należy do kategorii obszarów tematycznych cechujących się znacznym zakresem znaczeniowym. Zrozumienie procesów i zjawisk bezpośrednio wpływających na kształtowanie się bezpieczeństwa indywidualnego i zbiorowego oraz umiejętności i postaw sprzyjających neutralizacji zagrożeń, czy zarządzania w sytuacjach kryzysowych, wymaga zaangażowania wiedzy o charakterze interdyscyplinarnym.

Wiedzy ujmującej problem w odniesieniu do niełatwego systemu zależności i związków, funkcjonujących w ramach obfitej klasy heterogenicznych wpływów, równocześnie czynników naturalnych, jak i kulturowych.

Pojęcie bezpieczeństwa jest tematem rozważań wielu dyscyplin naukowych i filozoficznych, m.in. Prawa, politologii, kryminologii, ekonomii, psychologii, socjologii, a w szczególności nauk o bezpieczeństwie i nauk o obronności.

aktualnie mamy zatem do czynienia z ciągłym powiększaniem się znaczenia pojęcia bezpieczeństwa, co sprawia, iż nie ma koherentnej, powszechnie cenionej jego wykładni. Ogrom desygnatów, wielość definicji bezpieczeństwa i trudność w identyfikacji tego obszaru, wymusza konkretyzację i zawężenie analizowanych zagrożeń i sposobów ich neutralizacji.

Bezpieczeństwo to stan, który daje poczucie pewności istnienia i gwarancje jego zachowania i szanse na rozwój. Jest to jedna z podstawowych potrzeb człowieka. Odznacza się brakiem ryzyka utraty czegoś dla podmiotu niezwykle cennego – życia, zdrowia, pracy, szacunku, uczuć, dóbr materialnych i niematerialnych.

Jest naczelną potrzebą człowieka i grup społecznych, jest także podstawową potrzebą państw i systemów międzynarodowych; jego brak wywołuje niepokój i poczucie zagrożenia. Człowiek, grupa społeczna, państwo, organizacja międzynarodowa starają się oddziaływać na swoje otoczenie zewnętrzne i sferę wewnętrzną,eliminować a przynajmniej oddalać zagrożenia eliminując własny lęk, obawy, niepokój i niepewność.

Zagrożenia mogą być skierowane na zewnątrz i do we wnętrzu; tak samo powinny być skierowane działania w celu ich likwidowania, bądź minimalizowania. W obecnym świecie pojawiły się świeże zagrożenia związane z organizacją i funkcjonowaniem publicznej przestrzeni ludzkiego świata.

Można zaliczyć do nich wszelkie lęki towarzyszące działaniu sfery socjalnej, zagrożenia wynikające z rozwoju cywilizacji technologicznej. Współczesne czasy obfitują w wyraźną ewolucję zagrożeń, wśród których jednymi z najistotniej wstrząsających są ataki terrorystyczne.

Zagrażają one bezpośrednio społeczeństwu wpływając na funkcjonowanie ludzi, państw i instytucji, zwłaszcza gospodarczych i społecznych. W miarę narastania rzeczywistych zagrożeń w niestabilnym świecie można zaobserwować coraz większą determinację w poszukiwaniu bezpieczeństwa.

Dotychczasowe klęski, jakie towarzyszyły człowiekowi, miały w pewnym sensie charakter żywiołowy: powodzie, trzęsienia ziemi, wybuchy wulkanów, katastrofy kosmiczne, na które człowiek niejednokrotnie nie miał żadnego wpływu.

Współczesne zagrożenia mają przede wszystkim cywilizacyjny charakter. Są one z zasady wytworem działalności człowieka.