Podmioty, środowiska i obszary edukacyjne. wyzwania i zagrożenia połowy xxi wieku t.1 (FNCE)

Słowa wybitnego francuskiego chemika i prekursora mikrobiologii Ludwika Pasteur’a najpełniej oddają kierunek rozwoju współczesnej edukacji. Powstanie Unii Europejskiej, a wraz z nią między innymi swobody przepływu osób, towarów czy kapitału, stanowi w swej istocie jeden z najistotniejszych czynników posiadających wpływ na zmiany, jakie nastąpiły w procesie kształcenia w krajach europejskich.

Także proces boloński zapoczątkowany 19 czerwca 1999 roku podpisaniem Deklaracji Bolońskiej poprzez dwudziestu dziewięciu ministrów zajmujących się edukacją wyższą, miał między innymi na celu stworzenie możliwości porównywania zdobywanych kwalifikacji między różnymi krajami i podniesienie jakości procesu edukacyjnego w uczelniach europejskich.

Promował on bowiem głównie idee współpracy w zakresie jakości kształcenia, wzrostu mobilności studentów, punktowego rozliczania osiągnięć studentów czy również uczenia się poprzez całe życie. Z kolei wprowadzenie Europejskich Ram Kwalifikacji dla Szkolnictwa Wyższego położyło nacisk na zdobywane w wyniku edukacji efekty kształcenia odzwierciedlające się w wiedzy, umiejętnościach i kompetencjach społecznych.

W Polsce jednym z najważniejszych dokumentów odzwierciedlających zaistniałe przemiany w edukacji była nowelizacja ustawy „Prawo o szkolnictwie wyższym" w 2011 r. Rozszerzająca internacjonalizację cyklu kształcenia, wprowadzająca Krajowe Ramy Kwalifikacji, a wraz z nimi obszerniejszą autonomię programową uczelni oraz umożliwiająca połączenie edukacji z gospodarką przez włączenie do niej pracodawców, praktyków czy też ekspertów w danej dyscyplinie.

Kontynuacją i rozwinięciem ustawy z 2011 r. Była wprowadzona nie tak dawno, bo 1 października 2014 r. Kolejna nowelizacja dostosowująca między innymi wymogi edukacyjne do rosnących potrzeb rynku pracy czy także dająca możliwość potwierdzania efektów uczenia się poza systemem studiów – w wyniku szkoleń, kursów, pracy zawodowej czy także wolontariatu.

cykl wprowadzenia nowych, jednolitych zasad kształcenia europejskiego ma oczywiście jednocześnie swoich sympatyków, jak i przeciwników. Te same postulaty wysuwane przez osoby propagujące zachodzące przemiany, takie jak: unifikacja, standaryzacja czy nacisk na efekty kształcenia są jednocześnie powodem do ich krytyki na przykład przez przeciwników cyklu bolońskiego wskazujących na jego nadmierne zbiurokratyzowanie, zunifikowanie procesu kształcenia czy również podkreślanie istniejących już idei, które były zapoczątkowane i rozpropagowywane ewidentnie wcześniej (np.

idea kształcenia przez całe życie czy również rozwój mobilności studentów). Niezależnie jednak od wielości opinii środowiska akademickiego i naukowego pewne jest to, iż dążenie do ustanowienia właściwych ram w szkolnictwie jest jednym z najważniejszych...