Człowiek - społeczeństwo - państwo w sytuacjach kryzysu t.2 (FNCE)

Współczesne środowisko bezpieczeństwa znamionuje się dynamiką oraz złożonością, które obserwuje się, a także doświadcza, w różnorodnym wymiarze, od jednostkowego, poprzez narodowy aż do wymiaru globalnego.

Wpływ na to ma w pokaźnym stopniu postęp cywilizacyjny, którego konsekwencją są takie zjawiska i procesy, jak rozwój w dziedzinie techniki i informatyki, globalizacja, wzrost liczby ludności i tempa urbanizacji i zmiany w środowisku naturalnym.

Generują one zarazem zagrożenia o przeróżnym charakterze, które na przełomie XX i XXI wieku doprowadziły do wielu kryzysowych sytuacji. Katalog zagrożeń, z jakimi mamy dziś do czynienia, rozszerza się nieustannie.

Poza rozmaitością, zjawiska te cechuje coraz częściej nieprzewidywalność skali, intensywności, a także skutków ich wystąpienia. Przykładem są obecnie już nie tylko katastrofy naturalne wywołane siłami przyrody,też spowodowane działalnością człowieka, takie jak awarie techniczne, terroryzm i zagrożenia wynikające z zachowań i procesów społecznych.

Charakter współczesnych zagrożeń sprawia, że coraz częściej prowadzą one do zaistnienia sytuacji kryzysowej, a więc takiej, w której poziom danego zagrożenia powoduje zakłócenie normalnego funkcjonowania danego podmiotu.

W ujęciu prawnym sytuacja taka wymaga podejmowania mocnych działań poprzez odpowiednie organy administracji publicznej, stanowiących element kierowania bezpieczeństwem narodowym. Zgodnie z ustawą,2 sytuację kryzysową definiuje się więc jako wpływającą negatywnie na poziom bezpieczeństwa ludzi, mienia w sporych rozmiarach albo środowiska, wywołującą spore ograniczenia w działaniu właściwych organów administracji publicznej ze względu na nieadekwatność posiadanych sił i środków.3