Stwardnienie rozsiane (PZWL)

Choroby mózgu to kolekcja skierowana do lekarzy specjalistów? neurologów, psychiatrów i osób specjalizujących się w tych dziedzinach medycyny. Publikacje z całą pewnością zainteresują ponadto neuropsychologów i lekarzy medycyny rodzinnej.

W skład serii wchodzą następujące tytuły: „Choroba Parkinsona. Od mechanizmów do leczenia", „Stwardnienie rozsiane. Od chemokin do przeciwciał monoklonalnych", „Udar mózgu. Kompendium dla praktyka", „Schizofrenia.

Próba dekonstrukcji", „Dystonie. Od diagnozy do leczenia", „O depresji dziś", „Choroba Alzheimera 1906- 2021". Aktualnie są to choroby uwielbiane za kluczowe poprzez Europejską Radę Mózgu (European Brain Council).

Opiekę merytoryczną nad serią objęli cenieni nauczyciele, zasłużeni i doświadczeni specjaliści w swych dziedzinach. Prof. Maria Barcikowska (neurolog) i prof. Tadeusz Parnowski (psychiatra) zaprosili do współpracy autorów ciekawych, nietuzinkowych, pełnych energii i zapału.

Każdy tom przedstawia najnowszą wiedzę kliniczną z neuropsychiatrii, atrakcyjne przypadki kliniczne (charakterystyczne i nietypowe), poręczne rekomendacje, kierunki rozwoju, czasem kontrowersje, osobiste refleksje i komentarze autorów i aspekty społeczne choroby.

*** „Stwardnienie rozsiane. Od chemokin do przeciwciał monoklonalnych" pod redakcją dr. Roberta Bonka to podsumowanie najnowszej wiedzy dotyczącej MS (ang. Multiple sclerosis), powszechnie znanej jako SM (łac.

sclerosis multiplex). Ostatnie dwadzieścia lat w neurologii to dynamiczny rozwój metod diagnostycznych, badań nad chorobą i terapii chorób neuroimmunologicznych. Diagnostyka i leczenie stwardnienia rozsianego wciąż pozostaje jednak wyzwaniem.

Od 2001 r. Kryteria rozpoznania modyfikowano już trzykrotnie, a oprócz typowych metod obrazowania pojawiają się świeże techniki, zezwalające np. Na ocenę wolumetrii mózgu. Coraz pokaźniejsze znaczenie ma badanie spektralnej optycznej koherencyjnej tomografii siatkówki.

Szuka się niepowtarzalnych biomarkerów, jak np. Neurofilamenty. Oprócz leków hamujących rozwój choroby w ostatnich latach pojawiła się możliwość terapii rekonstytucyjnej układ immunologiczny. Liczne badania dotyczące immunopatogenezy i prace nad kolejnymi „cząstkami" w terapii, zainteresowanie zaburzeniami funkcji poznawczych i oceną jakości życia chorych sprawia, iż w najbliższych latach możemy się spodziewać nie tylko nowych danych dotyczących istoty MS, ale może także kolejnego przełomu w leczeniu.

Każdy kolejny rok przynosi postęp w leczeniu chorych. Zachęcamy do lektury!