Sygnał. shadow raptors. tom 2 (Sławomir Nieściur)

W układzie Epsilon Eridani początkuje się szacowanie szkód wyrządzonych poprzez atak Oumuamua. Ku utrapieniu komandora Luposa ocalały po uderzeniu fragment skuńskiego okrętu w dalszym ciągu przejawia niebezpieczną aktywność, co gorsza, dryfuje w kierunku Fałdy, generujejąc tym samym realne zagrożenie dla rozmieszczonych wokół anomalii instalacji. Dowódca krążownika podejmuje decyzję o ostatecznym unieruchomieniu wraku i odholowaniu go do stoczni orbitalnej. Ludzie chcą pozyskać zeń surowce i nowe technologie.

Tymczasem sytuacja w układzie znowu się komplikuje.

Skunowie tworzą nową fałdę, tym razem w pobliżu księżyca Sigil, skąd dokonują ataku na infrastrukturę orbitalną Autonomii, a także należącą do Korpusu Medycznego stację szpitalną. Zgrupowanie pod dowództwem admirała Krawczenki, które po wielu perypetiach wróciło nareszcie do rodzimego układu, dostaje informację o zaginięciu konwoju górniczego, dużej, zorganizowanej gigantycznym nakładem środków ekspedycji wysłanej w kierunku zasobnego w minimalistycznce pola asteroid, zlokalizowanego daleko poza zewnętrznymi rubieżami układu.

Nad mieszkańcami układu Epsilon Eridani gromadzą się czarne chmury. W miarę jak Skunowie niszczą kolejne komponenty infrastruktury technologicznej, coraz bardziej realne staje się widmo zagłady młodej kolonii.

Zapobiec temu mogą – tak jak już zdarzało się to dużo razy w przeszłości – tylko okręty floty.