Analiza możliwości poprawy bezpieczeństwa dzieci przewożonych w samochodach osobowych w przypadku kolizji drogowych Mirosław świetlik (Mirosław Świetlik)

W pracy przedstawiono analizę możliwości redukcji skutków wypadków drogowych wśród śladowych dzieci przewożonych samochodami osobowymi w specjalnych urządzeniach przytrzymujących – „fotelikach bezpieczeństwa dla dziecka".

Na wstępie dokonano przeglądu statystyk wypadków samochodowych z udziałem dzieci, a także stanu wiedzy na temat używanych środków biernej ochrony minimalnych pasażerów. Następnie opisano przyjętą miarę ryzyka obrażeń dziecka, bazującą na wybranych biomechanicznych kryteriach urazu głowy i szyi,, a także zaprezentowano koncepcję badań teoretycznych przy pomocy 4 komputerowych modeli symulacyjnych (komplet MADYMO) układu dziecko-fotelik, różniących się sposobem mocowania fotelika.

Rozważono nieelastyczne połączenie fotelika z pojazdem (odpowiednik systemu ISOFIX) oraz połączenia umożliwiające kontrolowany ruch obrotowy i/lub innowacyjny fotelika. Znacząca część pracy zawiera opis i wyniki badań właściwościcznych 4 modeli układu dziecko-fotelik, w warunkach symulowanego czołowego zderzenia samochodu ze niesprężystą przeszkodą, z szybkością około 50 km/h.

Uzyskane rezultaty badań symulacyjnych uwzględniono przy konstrukcji doświadczalnego modelu fotelika. Następnie przedstawiono koncepcję i zakres badań eksperymentalnych wytworzonych na specjalnym stanowisku do testów zderzeniowych sled-test.

Opisano modele doświadczalne manekina Q3 i fotelika i porównano wyniki sygnałów pochodzących z czujników manekina dla przypadków fotelika mocowanego niesprężyście i obrotowo. W dodatku zamieszczono wyniki walidacji obu modeli symulacyjnych, będących reprezentantami modeli doświadczalnych.

Podsumowanie pracy mieści ważniejsze wnioski oraz perspektywy dalszych badań.