Znaczenie postaw rodzicielskich i stylów przywiązania dla funkcjonowania psychospołecznego dziecka (Weronika Juroszek)

Rodzina odgrywa kluczową rolę w poprawnym rozwoju dziecka. Liczne badania pokazują, iż w wyniku uogólnienia doświadczeń wyniesionych z domu rodzinnego kształtuje się obraz własnej osoby, hierarchia wartości oraz postawy życiowe młodego człowieka.

Rodzina jest najważniejszym elementem kształtowania więzi społecznych dziecka. Członkowie rodziny tworzą jego najbliższe środowisko i są osobami najmocniej zasadniczymi w pierwszych latach życia dziecka.

Na podłożu interakcji społecznych dzieci z rodzicami i rodzeństwem rozwijają się postawy i zachowania w stosunku do ludzi, rzeczy, zjawisk i życia w ogóle. One także decydują o przyszłych wzorcach przystosowania (Cudak 2010, s.

157). Jako ramy teoretyczne badań własnych opisanych w niniejszej książce wykorzystano teorię przywiązania, a także wybrane koncepcje postaw rodzicielskich. Równocześnie w jednym, jak i drugim ujęciu niezwykle potężnie akcentowany jest bowiem wpływ rodzica na rozwój dziecka.

znaczne znaczenie ma też fakt,dostępne są narzędzia do pomiaru postaw rodzicielskich i stylów przywiązania. W książce przedstawiono wyniki badań przeprowadzonych w ramach seminarium licencjackiego w Katedrze Nauk o Rodzinie Wydziału Teologicznego na Uniwersytecie Śląskim.

Badania pokazują pewne zależności między rodziną pochodzenia a funkcjonowaniem dziecka w życiu dorosłym. Monografia składa się z dwóch części. W pierwszej poddano analizie postawy rodzicielskie i ich związek z funkcjonowaniem psychospołecznym potomstwa w życiu dorosłym (takie sfery, jak: cechy osobowości, decyzja o małżeństwie, percepcja własnej cielesności).

W części drugiej zaś rozpatrzono związek pomiędzy stylami przywiązania a sposobami wyrażania uczuć i cechami osobowości dorosłego dziecka.