Ideologie w mieście (Karol Kurnicki)

Książka jest wynikiem stwierdzenia, że przestrzeń miejska to społeczny artykuł i jako taka jest zawsze ideologiczna. Pytania, jakie są w niej postawione, i wynikłe z nich rozważania odnoszą się do sposobów funkcjonowania oraz konsekwencji tej ideologiczności.

Ideologia, jako główne pojęcie poddane reinterpretacji w tekście, widziana jest z perspektywy jej tworzenia w społecznych praktykach, związanych z życiem rutynowym, infrastrukturą w mieście czy materialnością.

Książka jest próbą ergonomicznego zastosowania „zwrotu przestrzennego" w naukach społecznych, co oznacza,jest oparte na zestawieniu i równoczesności, podstawionych w zamian klasycznie linearnej argumentacji.

W nawiązaniu najczęściej do Lefebvre’a, Bourdieu i Boltanskiego wypracowuje koncepcje przestrzennej ideologii czy przemocy, wskazując zarazem możliwości opartej na przestrzenności krytyki społecznej w przypadku, gdy „wszystko jest ideologiczne".

Z przyjemnością czyta się książkę, która – eksplorując pogranicza kilku dyscyplin – nie rości sobie pretensji do interdyscyplinarności, przeciwnie – usiłuje znaleźć dla siebie miejsce na poziomie przestrzennie rozmieszczonych teorii używanych w zróżnicowanym trybie, także poprzez inne aniżeli socjologia dyscypliny naukowe.

Książka Karola Kurnickiego jest bez dwóch zdań pracą inspirującą do przetestowania innych, nie mniej ważnych wniosków z badań dotyczących ideologii, ideologiczności, miejskości, miasta, uprzestrzennienia teorii i kilku jeszcze pojęć i zjawisk z powyższymi związanych.

Zaproponowany w niej eksperyment przybliżania jest atrakcyjnym zamierzeniem badawczym dla socjologów i filozofów, a szczególnie dla badaczy miast wychodzących od marksowskiej bazy, nadbudowy, ideologii i alienacji.

Fragment recenzji prof. Zw. Dr hab. Ewy Rewers