Père-versions of the truth: the novels of j. m. coetzee (Sławomir Masłoń)

Książka stawia sobie za zadanie ujęcie twórczości powieściowej J.M. Coetzeego od innej strony, aniżeli większość krytyków ma w zwyczaju. Zwykłą praktyką, do której zresztą pisarstwo to namawia, jest jego ogląd z pozycji „humanistycznej", krytykującej nadużycia kolonializmu i konfrontującej przemoc z problemami egzystencjalnymi Człowieka na drodze do Prawdy i samorealizacji.

Mimo iż w dzisiejszym świecie autorytet uniwersaliów, takich jak Człowiek i Prawda, został potężnie nadszarpnięty, gdyż może być postrzegany jako za każdym razem służący czyimś interesom, wydaje się, iż Coetzee stworzył na swój użytek metodę pisarską, w której podstawowe parametry powieści humanistycznej mogą być zachowane, a która jednocześnie stara się bronić przed zarzutami uwikłania w grę przemocy i interesów.

By pokazać polityczne, narracyjne i egzystencjalne konsekwencje postaw przyjętych przez bohaterów tego rodzaju uwspółcześnionej wersji powieści humanistycznej, w książce poddano analizie siedem powieści Coetzeego, a zawarte w nich przesłanki dyskursu humanistycznego zostały skonfrontowane z wybranymi koncepcjami teorii psychoanalitycznej, w szczególności Jacques’a Lacana,, a także ich polityczną aplikacją dokonywaną przez Slavoja Žižka.

Drugie wydanie książki zostało wzbogacone o rozdział omawiający trzy pseudoautobiograficzne powieści Coetzeego i rozdział poddający analizie jego "Żywoty zwierząt", wariant metafikcji poświęconej prawom zwierząt.