Wściekły pies (Wojciech Tochman)

Dziewięć potężnych opowieści o samotności w obliczu cierpienia. Wśród fanów reportażu – książka kultowa.

Wojciech Tochman, jeden z najkorzystniejszych polskich reporterów, zwięzłym i skrupulatnym językiem opisuje ludzkie dramaty, ludzką samotność, ale i podłość, obłudę, nienawiść. Opowieść o katastrofie autobusu maturzystów pielgrzymujących do Częstochowy, historia człowieka, który powstał z torów i nie pamięta, kim jest, i zapis walki samotnej kobiety z księdzem molestującym dzieci, przywołują najmocniej uniwersalne pytania: o przyczyny zła, sens cierpienia i milczenie Boga.

„Elementarny odruch solidarności i współczucia stanowi zaczyn i sens tych reportaży”.

PAWEŁ HUELLE, „GAZETA WYBORCZA”

„Pies rzeczywiście kąsa tak, iż boli.jednocześnie te skrajne, choć „z życia wzięte” historie, jakby produkowane dla potrzeb tabloidów, pod piórem Tochmana tracą swą plakatową jednowymiarowość. Zamieniają się w wielowarstwowe opowieści, w których jest socjologiczne zacięcie, psychologiczna przenikliwość, metafizyka i literacka maestria, polegająca na bezbłędnym wyczuciu szczegółu”.

JULIUSZ KURKIEWICZ, „POLITYKA”

„Od przeciętnych reportaży publikowanych każdego tygodnia w prasie odróżnia te teksty także imponujący warsztat. Język, którego używa Tochman, jest solidny, przejrzysty, nieprzesłaniający choćby na chwilę tego, co najważniejsze”.

PIOTR CZERSKI, „TYGODNIK POWSZECHNY”

Wojciech Tochman (ur. 1969) – jeden z najważniejszych polskich reporterów i autorów literatury faktu. Jego książki, wśród nich m.in. Schodów się nie pali, Jakbyś kamień jadła, dzisiaj narysujemy śmierć i Wściekły pies, wywołują ożywione dyskusje i niemal natychmiast wchodzą do kanonu polskiego reportażu. Dwukrotny finalista Nagrody Nike, a także Środkowoeuropejskiej Nagrody Literackiej Angelus. Laureat Premio Kapuściński przyznawanej w Rzymie oraz „Pióra Nadziei” – wyróżnienia Amnesty International. Utwory Tochmana zdobyły podziw za granicą i doczekały się przekładów na kilkanaście języków. W przygotowaniu książka o Kambodży pod tytułem Pianie kogutów, płacz psów.