Praca badawcza została zorganizowana w kilku etapach. Etap pierwszy stanowiło zebranie i usystematyzowanie treści zawartych w wyżej wymienionych materiałach. Na etapie drugim, obejmującym kodowanie materiału, starano się wydobyć treści bezpośrednio albo pośrednio dotyczące prezentowanego zagadnienia.
Etap trzeci polegał na kategoryzacji treści, co między innymi pozwoliło wyznaczyć wspólne obszary aktywności pedagogów i policjantów, a także usystematyzować skategoryzowany materiał badawczy. Ostatni etap stanowiło syntetyczne opracowanie i pisemnie przedstawienie materiału badawczego z wyraźnym wskazaniem równocześnie możliwości, jak i ograniczeń zastosowania teorii pedagogicznej w pracy funkcjonariuszy Policji.
Dopełnienie tej najszczególniejszej części opracowania stanowi jego część oparta na badaniach empirycznych przeprowadzonych wśród policjantów studiujących lub odbywających szkolenia zawodowe w Wyższej Szkole Policji w Szczytnie w roku akademickim 2015/2016.
Metodologia przeprowadzonych badań została szczegółowo przedstawiona w pkt 1 rozdzialu VI przedłożonego studium, nie ma zatem potrzeby omawiania jej tutaj w szczegółach. Cel podjęcia tych badań stanowiła próba znalezienia odpowiedzi na pytanie, czy wspomniana wyżej intuicja badawcza autorów pokrywa się z rzeczywistym zapotrzebowaniem funkcjonariuszy.
Mogłoby się bowiem okazać, że podjęte analizy są w całości oderwane od policyjnych realiów, a co za tym idzie, w ocenie funkcjonariuszy zupełnie nieprzydatne. W przeprowadzonych badaniach chodziło więc głównie o weryfikację założenia autorów opracowania, że wiedza i umiejętności pedagogiczne policjantów szczególnie mogą wpłynąć na profesjonalizm realizacji powierzonych im zadań na ogół z zakresu profilaktyki społecznej, w tym także edukacji dla bezpieczeństwa.
Uszczegółowienie tak określonego celu badawczego stanowią pytania dotyczące ewentualnego miejsca i roli przygotowania pedagogicznego policjantów w dotychczasowym systemie ich kształcenia zawodowego, a także treści, które mogą być istotnie przydatne w policyjnej praktyce.
Do realizacji tak sformułowanego celu badawczego przyjęta została metoda sondażu diagnostycznego, jako najistotniej właściwa dla uzyskiwania wiedzy m.in. Na temat opinii i poglądów wybranych zbiorowości.
Stanowi ona tzw. Miękką odmianę metod ilościowych. Jako hipotezę główną przyjęto, że zdecydowana większość funkcjonariuszy Policji, mając na uwadze własne doświadczenie zawodowe, dostrzega potrzebę uwzględnienia wiedzy pedagogicznej w realizacji zadań służbowych.
Hipotezy dodatkowe wiążą się ze zmiennymi społeczno-demograficznymi, jakimi są typowo wykształcenie funkcjonariuszy oraz staż służby w Policji. Zakłada się, że funkcjonariusze mający wyższe wykształcenie i z dłuższym stażem pracy (powyżej 5 lat), częściej dostrzegają potrzebę wykorzystania naukowej wiedzy pedagogicznej w profesjonalnej realizacji zadań służbowych aniżeli funkcjonariusze z krótszym stażem pracy i nieposiadający wyższego wykształcenia.
Jako narzędzie badawcze wykorzystano autorski kwestionariusz ankiety na temat możliwości użycia wiedzy pedagogicznej w pracy funkcjonariuszy Policji. Równocześnie zaprezentowane w opracowaniu analizy teoretyczne, jak i zgromadzony materiał empiryczny mogą stanowić punkt wyjścia do wprowadzenia nowego przedmiotu w kształceniu funkcjonariuszy na rozmaitych jego etapach czy również inspirować do podejmowania jakościowo nowych zagadnień merytorycznych w zakresie doskonalenia zawodowego.
Opinie i recenzje użytkowników
Dodaj opinie lub recenzję dla O policję bliższą ludziom. inspiracje pedagogiczne w służbie funkcjonariuszy, AZ#8EED1660EB/DL-ebwm/pdf. Twój komentarz zostanie wyświetlony po moderacji.