Polowanie na skarb (Andrea Camilleri)

Komisariat w Vigacie ogarnęła nuda, wszyscy pogrążają się w marazmie i bezczynności. Montalbano czyta kryminał Simenona, Catarella dzielnie walczy z krzyżówkami. Od czasu do czasu komisarz wysłuchuje poprzez telefon skarg i narzekań swej jakże odległej narzeczonej, a mania religijna rodzeństwa Palmisano zaczyna ocierać się o szaleństwo.

aby przezwyciężyć nudę komisarz daje się zwieść nieoczekiwanemu wyzwaniu. Zaczyna otrzymywać anonimowe listy nakłaniające go do zabawy w poszukiwanie skarbu. Wskazówki zaciekawiają komisarza, jednak z biegiem czasu stają się coraz bardziej niepokojące i rozpoczyna gnębić go przeczucie, iż nie jest to zwykła gra, tylko coś szczególnie mrocznego i niebezpiecznego. Z pozoru zabawna gra wciąga go stopniowo w przerażające otchłanie umysłu psychopaty i erotomana, godnego Hannibala Lectera.