300 uczonych prywatnie i na wesoło (Andrzej K. Wróblewski)

Biogramy wybitnych uczonych w encyklopediach z reguły ograniczają się do suchego zestawienia najważniejszych faktów. Tymczasem uczeni są w głównej mierze ludźmi, wybitnymi jednostkowościami, i posiadają – jak każdy – przywary, dziwactwa, upodobania, a niekiedy burzliwe życie prywatne. Wszystkie dane na ten temat są z zasady wstydliwie pomijane, gdyż panuje przekonanie, iż nie wypada odbrązawiać posągowych postaci.
Tymczasem kiedy dowiadujemy się,znaczny Arystoteles jąkał się, Albert Einstein podkradał tytoń do fajki, a współtwórca mechaniki kwantowej Erwin Schrödinger miał liczne kochanki, postacie nabierają wreszcie cech ludzkich.
Obecny zbiór tekstów luminarza polskiej nauki Andrzeja Kajetana Wróblewskiego oparty jest na cyklu jego artykułów "Uczeni w anegdocie" publikowanym od ponad 25 lat w miesięczniku "Wiedza i Życie". Część z nich znalazła się już w zbiorach książkowych "Uczeni w anegdocie" (Prószyński i S-ka 1999), "Uczeni w anegdocie. Poczet drugi" (Prószyński i S-ka 2004) i "200 uczonych w anegdocie" (Świat Książki 2010).
Wszystkie publikowane wcześniej teksty zostały przejrzane, poprawione, uzupełnione, powiększone i dostosowane do obecnego wydania, w którym można znaleźć opowieści o stu nowych postaciach.

Andrzej Kajetan Wróblewski (ur. 1933) jest profesorem fizyki. W latach 1986–1989 był dziekanem Wydziału Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego, a w latach 1989–1993 rektorem Uniwersytetu Warszawskiego. Członek Polskiej Akademii Nauk i wiceprezes Polskiej Akademii Umiejętności. Miłośnik historii nauki i kolekcjoner anegdot o słynnych naukowcach.