Bez dziadka. pamiętnik żałoby (Jolanta Jonaszko)

"Bez dziadka. Pamiętnik żałoby" to wyjątkowo dojrzały i piękny debiut. Autorka stworzyła przejmującą opowieść o porażeniu śmiercią, która jest nieodwołalna,też o ciszy, która paradoksalnie niemało wyraża i jest nie do zniesienia.

To stanowczo intymna rozmowa z bliską nieżyjącą osobą, a także nad wyraz wnikliwe, a także odważne studium starości, tego obfitego skandalu nieuchronnie związanego z powolnym odchodzeniem. Tekst przeszywa czytelnika lękiem i bólem, a jednocześnie daje niemały ładunek nadziei.

Można powiedzieć, iż "Bez dziadka" jest swoistym trenem napisanym prozą, w którym nie brakuje pytań o charakterze metafizycznym – o duszę, czyściec i niebo. Jolanta Jonaszko ma bez wątpienia dar snucia narracji, w prostym, transparentnym języku jest ukryta epifania.

Okazuje się, że literatura stanowi nadzwyczajne miejsce do spotkania z nieobecnymi, tymi, którzy żyją już tylko w naszej pamięci. Damian Romaniak