Filozofia przypadku (Michał Heller)

Jak oswoić przypadek? Czy jest on wyłomem w racjonalności, czy da się go jakoś ująć w matematyczne karby? Sformułujmy problem kontrastowo: czy światem rządzi Bóg, czy czysty przypadek?

Komu można zadedykować Filozofię przypadku? Michał Heller przyznaje, iż sam mógłby ją zadedykować Richardowi Dawkinsowi i Williamowi Dembskiemu, którzy spierają się o to, czy biologiczna ewolucja jest „ślepym zegarmistrzem”, czy raczej świadczy o „Inteligentnym Projekcie”. W biologicznej ewolucji przypadek odgrywa rolę nadrzędną – jest źródłem zmienności gatunków.

Autor Filozofii przypadku proponuje szersze spojrzenie. Odwołując się do historii pojęcia przypadku i jego ewolucji wskazuje miejsce, jakie przypadki zajmują w strukturze całego Wszechświata. A miejsca te są… nieprzypadkowe.

Dlatego Filozofię przypadku można zadedykować i polecić każdemu, kto potrafi dojrzeć głębię samego pytania o istotę przypadku. I niebanaln jest odpowiedzi.

„Na przedziwną symfonię Kosmosu możemy spoglądać z rozmaitych punktów widzenia. Możemy, jak Richard Dawkins, tłumaczyć wszystko ślepym przypadkiem; możemy, jak zwolennicy Inteligentnego Projektu, w niezwykle misternych detalach kosmicznej struktury dopatrywać się interwencji Projektanta. Obydwie te próby są jednak chybione, trzeba niemałej intelektualnej ekwilibrystyki, aby je utrzymać. Przypadki niczego nie wyjaśniają, bo same wymagają wyjaśnienia. Są tak subtelnie wplecione w strukturę Wszechświata, że bez niej tracą sens i nie mogą istnieć. W Kosmicznej Matrycy nie ma szczególnych miejsc; wszystko jest jedną Wielką Matrycą. Można żeby ją nazwać Inteligentnym Projektem, lecz ta spektakularna nazwa została skompromitowana. Dlatego lepiej zastosować określenia nieraz powtarzanego poprzez Einsteina: The Mind of God – Zamysł Boga. Celem nauki jest odcyfrować ten Zamysł.”

„Wyobraźmy sobie wszystkie prawa fizyki działające we Wszechświecie jako wielką siatkę albo sieć (…). W tę sieć są wkomponowane pewne „wolne miejsca” pozostawione na działanie przypadków. Bez nich cała struktura nie mogłaby funkcjonować. Co więcej, tych wolnych miejsc jest skrupulatnie tyle – ani mniej, ani więcej – aby cała struktura mogła funkcjonować sprawnie”.

„Bóg myśli matematycznie i nasze zmatematyzowane nauki nie są niczym innym jak tylko próbą odcyfrowania tego Zamysłu. Przypadki nie są wyłomami albo uszkodzeniami Zamysłu, są newralgicznymi punktami jego architektury”