Toast za przodków (Wojciech Górecki)

"Europa, Azja. Odkąd jeżdżę na Kaukaz, zadaję sobie pytanie, jaki to kontynent. Nie ma jednej odpowiedzi. Nawet geografowie nie są zgodni (choć większość uważa, iż mimo wszystko Azja). Gdyby jednak brać pod uwagę kryterium kulturowe, granica przecinałaby region, lecz nie prostą kreską, tylko zakosami, łukami, esami-floresami, zostawiając po obu stronach liczne

enklawy należące do sąsiada.

w dodatku zmieniałaby co chwilę swój przebieg".

Wojciech Górecki

"Nie znam się na Kaukazie. Zdaje się, iż nikt się na nim nie zna; Lermontow się znał, lecz go zabili. Mimo to, wędrując z Wojtkiem Góreckim po tym obcym świecie, czułam się dziwnie swojsko. A kiedy celnik zamknął granicę, aby go podwieźć do miasteczka, kiedy kierowca autobusu przerwał podróż, by zaprosić go do swojego domu (staruszek ojciec musiał opowiedzieć gościowi jak Berlin zdobywał) pomyślałam: złym reporterom nic takiego się nie przytrafia".

Hanna Krall

"Znajduję przynajmniej trzy przyczyny, dla których warto tę książkę przeczytać: Kaukaz to fascynujący styk światów, Kaukaz to idealne klasyczne kultury, Kaukaz to fantastyczni ludzie. A nasz autor naprawdę to wszystko widział i naprawdę ma podstawy, żeby o Kaukazie mówić.

To nie tylko opis reportera. To także książka o poważnych walorach poznawczych, którą zamierzam zalecać studentom, i wiem niewątpliwie, ze tym razem nie spotkam się z konwencjonalnym zarzutem, iż daję do prędkiej lektury kolejną nudną książkę. Wprost przeciwnie..."

Jan Malicki

"Jak można chcieć do NATO, a jednocześnie uważać, że Stalin i Chrystus to najmocniej wpływowe osobistości w dziejach świata?

W jaki sposób Polacy budowali naftową potęgę Azerbejdżanu?

Po co Sowieci wymyślili Osetię Południową i dlaczego wybuchła wojna w Gruzji?

Wreszcie czy Kaukaz Południowy z najstarszymi chrześcijańskimi państwami Armenią i Gruzja to jeszcze Europa czy już Azja?

To tylko kilka pytań, na które w Toaście za przodków stara się odpowiedzieć Wojciech Górecki. Doskonały znawca Kaukazu, latami podróżował po nim jako ekspert Ośrodka Studiów Wschodnich, przyglądał się z bliska jako pracownik polskiej ambasady w Baku, a iż do wiedzy eksperta dodał idealny talent reporterski, od książki trudno się oderwać.

Czytając, pamiętajmy o klasycznym zakończeniu ormiańskich bajek - z nieba spadły trzy jabłka, jedno dla tego kto opowiadał, drugie dla tego, kto słuchał, trzecie dla tego, kto zrozumiał. Jednym słowem - toast za autora".

Maria Przełomiec