Kulturowe i społeczne aspekty niepełnosprawności (Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego)

Zbiór artykułów ukazujący problematykę niepełnosprawności – na przykładach takich grup, jak osoby głuche albo słabosłyszące, z zespołem Downa, ADHD i autyzmem – w sposób interdyscyplinarny, ze szczególnym uwzględnieniem znaczenia czynników psychologicznych, społecznych i kulturowych. Autorzy badają czynniki warunkujące adaptację osób doświadczających problemów zdrowotnych i możliwości wspierania tych osób w ramach pomocy psychologicznej. W pracy przedstawiono analizę kulturowych i społecznych aspektów zaburzeń rozwoju i uwarunkowań procesów integracji, w tym m.in. Wolontariatu koleżeńskiego jako formy wsparcia. Publikacja adresowana do psychologów, socjologów, pedagogów, lekarzy, pielęgniarek, fizjoterapeutów, pracowników socjalnych oraz wszelkich osób zainteresowanych społeczną percepcją niepełnosprawności we współczesnym świecie. Artykuły skatalogowano w dwóch częściach. Pierwsza obejmuje analizę społeczno-kulturowych uwarunkowań cyklów integracji. Piotr Tomaszewski zwraca uwagę, iż nauczanie osób słyszących języka migowego przyczynia się do pogłębienia ich rozumienia sytuacji osób głuchych i słabosłyszących. Rafał Dziurla omawia proces dostosowania obowiązujących form komunikacji do umiejętności i preferencji mniejszości głuchych – dopasowania kultury większości do kultury mniejszości. Joanna Kowalska analizuje rolę przekazu społecznego, a także kulturowego, kierowanego do dzieci w wieku przedszkolnym, w procesie kształtowania się u nich stereotypów dotyczących osób z niepełnosprawnością. Olga Pokorska prezentuje przegląd badań nad postrzeganiem społecznym osób z zespołem Downa. Mateusz Płatos, Kinga Wojaczek i Adam Zawisny prezentują interesujące dane na temat mało znanej w Polsce formy wsparcia, jaką jest wolontariat koleżeński. Druga część zbioru poświęcona jest kulturowym oraz społecznym aspektom zaburzeń rozwoju. Ewa Pisula omawia zagadnienie autystycznych cech traktowanych jako charakterystyki obecne w całej populacji i bardziej nasilonych w niektórych grupach. Rozdział odnosi się do problemów w precyzyjnym określeniu granic między normą i patologią funkcjonowania, a także związanych z tym trudności diagnostycznych. Problematykę diagnozy autyzmu opisuje szerzej Rafał Kawa, wskazując uwarunkowane kulturowo różnice w ekspresji symptomów. Monika Pudło podejmuje problematykę jakości życia osób z ADHD. Magdalena Kawa omawia zasady etyczne, których przestrzeganie jest warunkiem efektywności pomocy psychologicznej udzielanej osobom z zaburzeniami rozwoju oraz opisuje dokumenty określające standardy mistrzowskiej pracy terapeutów behawioralnych. Ze Wstępu