Zmierzch kształcenia? (Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego)

W prezentowanej książce autor analizuje wybrane uwarunkowania, jakim we współczesnej kulturze zachodniej podlega kształcenie oraz zwraca uwagę na niektóre pedagogiczne implikacje idei wytwarzających fundament dzisiejszej kultury europejskiej. Wykazuje, jak pozornie odległe od siebie aspekty naszej rzeczywistości warunkowane są poprzez dominujące obecnie wizje: człowieczeństwa, etyki i polityki. Odwołując się do koncepcji wychowania rozumianego jako ludzka energiczność urzeczywistniająca swą istotę z reguły poprzez kształcenie, autor chce zapytać: czy dominujący we współczesnej myśli zachodniej sposób opisu i uzasadniania fundamentalnych – nie tylko dla wychowania, ale właściwie dla całej kultury – pojęć, takich jak: istota człowieczeństwa, etyka, państwo, prawo, nie czyni sensowności kształcenia co najmniej skomplikowaną, a być może niemożliwą do teoretycznego uzasadnienia? [...] Czy współczesny przedstawiciel kultury zachodniej potrzebuje kształcenia w znaczeniu, jakie przypisuje się greckiemu pojęciu "paideia" czy niemieckiemu słowu "Bildung"? Czy uznaje jeszcze potrzebę, a może nawet konieczność, kształtowania i formowania człowieczeństwa? [...] Wydaje się, iż istotę dzisiejszych dylematów edukacyjnych stanowi nie tyle problem braku produktywnych środków czy technik urzeczywistnienia określonego celu wychowawczego, ile raczej niespójność czy nawet wewnętrzna sprzeczność tegoż celu lub po prostu jego brak. Być może współczesnym dylematem wychowania jest nie tyle pytanie: jak coś osiągnąć, lecz raczej bardziej fundamentalna kwestia: co osiągnąć? Odpowiedź na pytanie: kogo tak naprawdę chcemy wykształcić? – jawi się jako kwestia fundamentalna i warunkująca sensowność formułowania dalszych pytań i odpowiedzi dotyczących edukacji. Ze Wstępu