Wsparcie i pomoc postpenitencjarna w opinii skazanych. szkic empiryczny, 773FB728EB (Wyższa Szkoła Humanitas)

Prezentowana publikacja mieści wyniki wielopłaszczyznowego projektu badawczego zrealizowanego w latach 2010-2012. Zarysowane w rozdziale metodologicznym cechy badań uzmysławiają, iż uzyskane wyniki mogą uchodzić za reprezentatywne dla zarysowanego pola badawczego.

Sposób ujęcia zagadnienia pozwala ufać, że udało się oddać rzeczywisty obraz przekonań, opinii i interpretacji respondentów poświęconych idei wsparcia postpenitencjarnego. Intencją autorów nie było przygotowanie wyczerpującej monografii poświęconej podjętemu zagadnieniu.

Stąd wziął się zamysł użycia formuły szkicu empirycznego, zezwalającego się skupić na czynnościach poznawczo-diagnostycznych, w niewiele znaczącym zaś stopniu na analizie dostępnych źródeł. Przeprowadzona w niniejszym opracowaniu diagnoza, analiza i interpretacja jest zabiegiem mającym na celu znalezienie odpowiedzi na pytanie, jak pomoc postpenitencjarną postrzegają sami zainteresowani.

Główne kwestie badawcze można sytuować na styku pedagogiki penitencjarnej, pedagogiki resocjalizacyjnej, pedagogiki społecznej i socjologii wychowania. Praca w swojej znaczącej części jest oparte na badaniach empirycznych umożliwiających eksplorowanie zjawisk w czasie i przestrzeni oraz wykrywanie siły związków i określanie istotności zmiennych1.

dobór formuły badań diagnostycznych okazał się najmocniej obiecujący, daje bowiem szansę uzyskania wartościowych danych dla refleksji empirycznej. Stanowczym zadaniem było sporządzenie opisu treści i struktury świadomości osadzonych z uwzględnieniem jej subiektywnych i obiektywnych poznać, będących punktem wyjścia do ważnych wniosków poznawczych i wynikających z nich działań edukacyjnych.

Opracowanie zostało osnute na schemacie charakterystycznej triady, z wydzieloną częścią teoretyczną, metodologiczną i empiryczną, choć proporcje tych fragmentów są dalekie od tradycyjnie stosowanych rozwiązań. Przyjęto założenie, że im bardziej rozbudowany blok treści empirycznych, tym pokaźniejsza doza wiedzy nowej, a zatem najistotniej wartościowej2.

Wyniki przeprowadzonych analiz posiadają z całą pewnością charakter aplikacyjny i mogą zostać wykorzystane równocześnie w praktyce, jak i na gruncie teorii pedagogicznej. Autorzy mają nadzieję, iż niniejsza praca zostanie odebrana jako głos w dyskusji nad jednym z kluczowych zagadnień penitencjarnych i resocjalizacyjnych, a równocześnie jako przejaw troski o losy osób opuszczających zakłady karne.