Serce umiera ostatnie (Margaret Atwood)

Najnowsza powieść Margaret Atwood - wybitnej pisarki regularnie wymienianej w gronie kandydatów do literackiej Nagrody Nobla, laureatki nagrody Bookera, autorki m.in. Słynnej "Opowieści podręcznej". Stan i Charmaine mieszkają w samochodzie. Kiedyś, jak wszyscy, mieli dom, kariery i ufnie spoglądali w przyszłość. Lecz przyszło załamanie systemu, bezrobocie, drastyczny wzrost przestępczości i rozpad społeczeństwa. Po upadających miastach szwendają się hordy zdesperowanych ludzi, dla których przemoc jest sposobem na życie. Charmaine dorabia w lokalnym barze i dzięki czemu posiadają na benzynę. Możliwość ucieczki jest jedyną - skromną - gwarancją bezpieczeństwa. Wtem, pojawia się promyk nadziei - projekt Pozytron. Kilka godzin jazdy autobusem od zdegenerowanego miasta znajduje się oaza szczęścia: bujna trawa, czysta pościel, mydło, schludni ludzie. W zamian za udział w eksperymencie społecznym Stan i Charmaine dostaną stałą pracę i własny dom. Poprzez miesiąc korzystają z dobrodziejstw nieprzeciętnie zaprojektowanej rzeczywistości, żeby kolejny miesiąc spędzić w więzieniu i po miesiącu znów wrócić do swojego wyśmienitego życia. Początkowo miesiące spędzone w więzieniu nie wydają się wielkim wyrzeczeniem za dach nad głową i poczucie bezpieczeństwa. Sprawy komplikują się, gdy Stan i Charmaine wikłają się w obsesyjną relację z parą, która mieszka w ich domu, kiedy oni przebywają w więzieniu... "Przejmująca, czasem komiczna, pełna absurdu, wciągająca powieść (...) Margaret Atwood stała się tak nieprawdopodobną postacią, jak jej bohaterowie - żyjąca legenda, która pozostaje w swoim pisaniu odkrywcza i świeża". —New York Times Book Review "Z początku przypominająca tradycyjną Atwoodowską dystopię powieść przechodzi nagle w nieco surrealistyczną przygodę. Radosna komedia pomyłek, dziwaczna pościelowa farsa, fantastyczno-naukowy thriller więzienny, przewrotny, psychodeliczny kryminał jak z lat 60-tych. "Serce umiera ostatnie" skacze poprzez wszystkie te gatunki, odsłaniając tyle stopni oszustw i samooszukiwania, że właściwie nie wiadomo, czy śmiać się, czy płakać". —The Guardian "Ciężko oderwać się od tej powieści o wartkiej akcji, kiedy wykrzykuje nam swoje przemyślane i przerażające wnioski". —Boston Globe