Mowa i rozwój a zaburzenia. teoria i praktyka logopedyczna (Wyższa Szkoła Biznesu w Dąbrowie Górniczej)

Logopedia jest nauką interdyscyplinarną, w której spotykają się nie tylko rozmaite dyscypliny wiedzy,zróżnicowane metodologie i interpretacje. Nie wystarcza ich wyliczanie, jako elementów składowych,z reguły staranie się o to, by było to zetknięcie się tych licznych dziedzin i metodologii w sposób współgrający różnorodnością, a choćby odmiennością.

Mowa – jej twórczy proces rozwoju, jest ponadprzeciętnie niełatwym zjawiskiem dla mózgu człowieka, dlatego już od samego początku jego tworzenia, mogą krystalizować się różnego typu patologie powstawania aktu mówionego.

W dalszym toku rozwoju mowy, w tak rozumianej pragmalingwistyce widoczne jest uwzględnianie tego, co zachodzi między podmiotami mówiącymi i różnorodnymi czynnikami należącymi do sytuacji mówienia takimi jak: role społeczne, właściwości osobowościowe, akty woli, usposobienia ludzi wraz z ich emocjami i przeżyciami,też powstające wypowiedzi werbalne podmiotów mówiących wykonywane w akcie mówienia.

Perspektywa badawcza tego procesu powstaje zatem jako część lingwistyczno-komunikacyjna, która powinna być rozumiana przeważnie jako istota opisu systemu, tworzenia myśli i wypowiedzi, tak rozumianego cyklu funkcji komunikacyjnych jako analizy kształtowania językowego, będącą formą porozumiewania się między ludźmi.

Powstała książka ma taki właśnie charakter. Ukazano w niej wybrane aspekty wiedzy logopedycznej, którą uzyskują studiujące osoby na tym kierunku studiów jakim jest logopedia czy neurologopedia.