Kwiaty na bagnach (Miska Ryżu)

Książka pokazuje tłumaczenia listów i wykładów na temat zen znacznego nauczyciela Dahui Zonggao (1089-1163). Jego spostrzeżenia skatalogowane w tym tomie kierowane są najczęściej do osób stanu świeckiego, stąd nacisk położony jest na sposoby, w jakie ludzie pogrążeni w sprawach tego świata mogą uczyć się zen i osiągnąć wyzwolenie obiecywane poprzez Buddę. Ale od czasów Dahui minęło już ponad osiemset lat, istota jego przekazu nie jest przypisana żadnym szczególnym czasom, miejscom czy również środkom wyrazu. Dahui urodził się w 1088 r. W Xuanzheng, na południe od rzeki Jangcy w prowincji Anhui, w rodzinie Xi. W szkole błyskawicznie okazało się,bezapelacyjnie bardziej woli studia nad buddyzmem aniżeli przedmiotami świeckimi. W swej okolicy uznawany był za absolutnie nieszablonowe dziecko. W wieku lat 16 opuścił dom, żeby rok później „zrzucić włosy”, goląc głowę jako mnich. W wieku 19 lat Dahui rozpoczął swe wędrówki, podążając za tradycyjną praktyką zen odwiedzania najróżniejszych wspólnot i pobierania wskazówek od rezydujących tam nauczycieli. Nawet w tak młodym wieku był on uznawany za wcielenie jednego z dawnych mistrzów. Jego wiersze komentują sto znanych publicznych przypadków (koanów) zen, które później stały się sednem Zapisków błękitnej skały nauczyciela Dahui, Yuanwu. Nauczyciel ów nie zaproponował mu choćby słowa wyjaśnienia, ale jedynie sprawiał, iż Dahui wyrażał swe własne rozumienie, przenikając subtelne znaczenie każdego z przypadków. Stary mistrz wykrzyknął: „Ty musisz być kimś, kto przybywa tu ponownie!”…