Księstwo. trylogia młodzieńcza (Zbigniew Masternak)

Bohater powieści Księstwo. Trylogia młodzieńcza, wywodzący się ze wsi pod Świętym Krzyżem, środowiska, w którym obowiązuje prawo pięści i sztachety, czyni wszystko, aby wyrwać się w obfity świat. Po ciężkiej kontuzji kolana nie może grać w piłkę, nie zostanie drugim Maradoną, więc postanawia... Pisać wiersze, w czym patronuje mu Goethe. Rezygnuje ze studiów prawniczych w Lublinie i trafia do Wrocławia, aby studiować polonistykę. Z powodu niełatwej sytuacji materialnej, choroby matki, a także marzenia o sfilmowaniu jednego ze swoich opowiadań, wikła się w szemrane interesy. Matka umiera, a filmu nie udaje się skończyć. Pozostaje jednak wyśmienita groteskowa powieść o polskiej współczesności. Masternak to jeden z nielicznych pisarzy młodego pokolenia, który z efektem portretuje Polskę i Polaków. Na podstawie książki Andrzej Barański nakręcił film pod tym samym tytułem. "Masternak jest takim amerykańskim chłopakiem, który bez żadnego ubezpieczenia odważnie rusza w świat. Jak na razie ze wszystkich wypraw wrócił na tarczy, lecz życiowe porażki przezwyciężył, pisząc kolejne idealne książki. W porównaniu z Amerykanami brak mu liryzmu. Jest szczególnie ostrym obserwatorem. Twarda walka, którą toczy o utrzymanie się na powierzchni, pozbawiła go sentymentalizmu. Współczucie dla pokrzywdzonych i poniżonych zostawia czytelnikom. I osiąga to, jest efektywny - twarda, męska proza Masternaka jest wyjątkowo ludzka. Trzeba jeszcze wspomnieć o obezwładniającym poczuciu humoru tego pisarza. Choćby trudno mi przywołać tutaj kogoś ze współczesnych, kto byłby podobny do Masternaka. Myślę raczej o Gogolu, Szczedrinie. To są uderzenia jak młotkiem".

Andrzej Barański w "Barański. Przewodnik Krytyki Politycznej", 2009

O Niech żyje wolność "Książkę się »czyta« i coś po niej zostaje: barwny, sugestywny, soczysty (i przerażający, gdy trzeba) obraz życia, o którym media, podsuwające codzienną papkę, nie wiedzą zbyt dużo".

Karol Maliszewski, "Odra"

"Masternakowi udało się odświeżyć wyblakłe klisze, na ogół dzięki interesującej stylizacji głównego bohatera, a zarazem narratora powieści".

Robert Ostaszewski, "Gazeta Wyborcza"

"Czytelnik traci pewność i zaczyna się zastanawiać, czy nierówność młodego pisarstwa Masternaka jest cechą rodzącego się geniuszu czy raczej literackiego drygu, co nigdy nie wyćwiczy się w umiarze".

Tadeusz Dąbrowski, "Dziennik"

O Chmurołapie "Znać od razu dobrze ułożoną rękę pisarską, która potrafi rozplanować efekty fabularne, przygotować nieprzewidziane zmiany prezentacji postaci, odsłonić niespodziane okoliczności wcześniej opowiedzianych wypadków".

Tomasz Mizerkiewicz, "FA-art"

"Masternak szczególnie pięknie opowiada, tu dodaje ciut ironii, tam humoru, stwarza zgrabne puenty - tak, że całość jest wspaniale skonstruowana".

Justy...