Prawa dziecka w przestrzeni edukacyjno-społecznej (Surina Irina, Babicka-Wirkus Anna)

Celem książki jest przede wszystkim ukazanie złożoności i wielowymiarowości problematyki praw dziecka i praw człowieka i faktycznego ich poszanowania w przestrzeni życia edukacyjno-społecznego. Oprócz zaprezentowania obszarów, w których prawa te występują w formie narracji, a nie rzeczywistego poszanowania, widoczne jest na dodatek ukazanie pozytywnych praktyk implementacji praw dziecka i człowieka w codzienności życia szkolnego i społecznego. Z tego także względu książka adresowana jest typowo do profesjonalistów, którzy na co dzień pracują z dziećmi i młodzieżą. Niniejsza publikacja składa się z tekstów skoncentrowanych w głównej mierze wokół rozpatrywania praw dziecka i praw człowieka w ich wymiarze procesualnym, praktycznym. Zagadnienia poruszone w poszczególnych rozdziałach nie oddają w pełni złożoności tego problemu, lecz prezentują wyraźne jego przejawy. Ukazują wielowymiarowość i kontrowersyjność poszanowania praw człowieka i dziecka zarówno w przestrzeni życia szkolnego, jak i w systemie wychowawczo-resocjalizacyjnym. Zasadnicze jest, iż autorzy rozdziałów to przedstawiciele świata nauki i praktyki, reprezentujący najróżniejsze dyscypliny wiedzy: pedagogikę, socjologię, psychologię, politologię. W pierwszej części książki problematyka praw człowieka i dziecka została osadzona w kontekście edukacyjnym. Laura Koba w swym tekście omawia znaczenie edukacji dla propagowania i realizacji idei praw człowieka i dziecka. Autorka eksponuje wagę kształtowania, niezwykle wśród młodych ludzi, świadomości tych praw jako niezmiernie istotnej dla tworzenia społeczeństw demokratycznych. Jednak rzeczywisty stan tej edukacji odbiega daleko od ideału, ponieważ jest ona niejednokrotnie prowadzona niedokładnie i przez osoby do tego nieprzygotowane. Druga część książki ogniskuje się wokół problematyki praw dziecka w systemie wychowawczo-resocjalizacyjnym. Tekst Iryny Suriny porusza zagadnienie eurosieroctwa, które w wyniku migracji zarobkowej rodziców stało się poważnym problemem m.in. W Polsce, w Mołdawii, na Ukrainie i na Litwie. Autorka pokazuje ten problem w kontekście sieroctwa społecznego, które łączy się z brakiem zaspokojenia podstawowych potrzeb dziecka, takich jak bezpieczeństwo, poczucie bycia kochanym. Poczucie opuszczenia przez najbliższych niesie ze sobą dalekosiężne skutki równocześnie dla sfery psychicznej, jak i społecznej funkcjonowania młodego człowieka.