Dziejowe znaki wolności chrześcijaństwa 313 i 1413 (Diecezjalne Wydawnictwo i Drukarnia w Sandomierzu)

Dzieje Kościoła stanowią za każdym razem i wszędzie najważniejszą część dziejów ludzkości i bez uwzględnienia tej prawdy niepodobna poprawnie ocenić ani dostatecznie zrozumieć samej ludzkości. Kościół i państwo to dwa pojęcia, które są głównymi podstawami ludzkiego społeczeństwa, może dlatego, że odpowiadają dwom pierwiastkom samego człowieczeństwa: duszy i ciału.Państwo wpływa na pomyślność Kościoła nie tylko pośrednio, ugruntowując spokój, powszechny dobrobyt, bezpieczeństwo osób i majątków.Takiemu nauczaniu starożytnego pokolenia przodowała zwłaszcza Stolica Apostolska i gdyby nie wysiłki papieży, to świat, po upadku cesarstwa rzymskiego ponownie zanurzyłby się w chaosie. Nad wyraz Kościół jako nauczyciel narodów znalazł w Polsce pojętnego ucznia. To z jego nauczania wyrosła unia polsko-litewska łącząca dwa różniące się pod wieloma względami narody w jedno i to na gruncie chrześcijańskiej wiary. Nieprzeciętnym tego przykładem jest Unia Horodelska.Z ramion Krzyża zabłysła wolność obu narodom, aby pod jej skrzydłami dwa zjednoczone narody mogły się swobodnie rozwijać i na wzór swego wychowawcy Kościoła same stały się heroldami godności wolnego dziecka Bożego w tej części Europy. Ludzie stwarzający rzecz horodelską dążyli do wspólnego dobra Polski i Litwy, bo budujeli niezachwiane zasady wskazujące obu narodom po jakich drogach winni stąpać. Nakłaniając do uważnej lektury życzyć trzeba Czytelnikom, żeby Bóg wlewał w ich serca i umysł miłość wiekuistej prawdy, jasnej nauki swoich krajów i całej ludzkości, by odkryli, że jedynie miłością wielką, jaką Zbawiciel przyniósł na ziemię, można w historii sporych dzieł dokonać.