Na wzgórzu róż (Stefan Grabiński)

Zbiór sześciu nowel z gatunku literatury grozy.

Pierwsza z nowel jest zarazem utworem tytułowym. Pewnemu człowiekowi zalecono zażywanie kąpieli słonecznych. By spełnić tę prośbę, szuka on ustronnego miejsca. W końcu znajduje trafne miejsce za miastem. Znajduje się tam enigmatyczny mur. Nie ma żadnych widocznych wejść ani otworów, jedyne co się wydostaje przez niego, to woń róż. Nasz bohater oddaje się w jego pobliżu zdrowotnym wpływom promieni słonecznych. Jednak poprzez woń róż coraz silniej przebija się inny, obcy zapach. By rozwikłać jego zagadkę postanawia przedostać się na drugą stronę muru. Co tam ujrzy? Rozwiązanie czy może nową zagadkę?

Lektura krótkiego zbioru opowiadań „polskiego Lovecrafta” – jak nazywany bywa Grabiński – potwierdza, że mamy do czynienia z pisarzem niezwykle utalentowanym, niesłusznie znanym tylko miłośnikom literatury grozy. Historie z tomu „ Na wzgórzu róż ” ciągle robią wrażenie mimo upływu lat. Grabiński umiejętnie tworzy niepokojący klimat, produktywnie buduje napięcie, przeważnie przekonująco wprowadza w fabułę części nadnaturalne. Jego język gęsty i sugestywny, korelujący z klimatem opowiadanych historii.