Ostatni z nieczujów. pierwsza wyprawa pana marcina, tom 7 cyklu powieści (Armoryka)

Ostatni z Nieczujów – cykl historycznych powieści i opowiadań autorstwa Zygmunta Kaczkowskiego, których akcja toczy się na przełomie XVIII i XIX wieku. Proces był publikowany w latach 1851-1858. Głównym bohaterem jest pan Marcin Nieczuja, ostatni z rodu Nieczujów. Akcja większości utworów cyklu toczy się w środowisku szlachty galicyjskiej, na ziemi sanockiej. Ich lektura pogłębia wiedzę o obyczajowości tamtejszej szlachty pod koniec XVIII wieku. Głównym bohaterem utworów oraz narratorem większości z nich jest szlachcic Marcin Nieczuja, nazywający siebie ostatnim ze "starożytnego" rodu Nieczujów. Ów sędziwy już człowiek wspomina czasy swojej młodości, która przypadła na burzliwe lata rozbiorów, konfederacji barskiej i wojen napoleońskich. Bohater, który brał udział w większości z tych wydarzeń opisuje je z perspektywy czasu. Oprócz wydarzeń historycznych dużo miejsca zajmują też wydarzenia lokalne, takie jak sejmiki, obszerny, zajazdy, jakie zajmowały szlachecką społeczność w Galicji. Dzisiaj z perspektywy czasu z sentymentem wspomina czasy przed rozbiorami jako szczęśliwe, kiedy panował sarmacki styl życia, a główną rolę odgrywała powłoka szlachecka, odznaczająca się umiłowaniem tradycji i troską o jej przechowanie, przywiązaniem do zasad religijnych i etosu rycerskiego, a także żarliwie patriotycznym duchem. Marcin Nieczuja boleje nad tragedią ojczyzny, swego rodu oraz warstwy szlacheckiej. Cały proces napisany w formie gawędy szlacheckiej. Poszczególne utwory mają jednak dodatkowo atrybuty romansu przygodowego, powieści historycznej, a choćby powieści gotyckiej. (http://pl.wikipedia.org/wiki/Ostatni_z_Nieczujów)