Wokół meghaduty. nieprzerwana nić literackiej kultury sanskrytu (Księgarnia Akademicka Kraków)

Meghaduta autorstwa Kalidasy to niedługi, liczący w zróżnicowanych wersjach od 110 do 130 strof, poemat liryczno-opisowy, którego bohater, pewien jaksza, półbóg w służbie boga bogactw Kubery, zaniedbał wyszczególnione mu obowiązki i pozostał poprzez swego pana skazany na roczne dalekie wygnanie. Po ośmiu miesiącach, gdy w otoczeniu widać oznaki nadciągającego monsunu, jaksza, cierpiący z powodu rozłąki z ukochaną żoną i niepokojący się, jak ona znosi rozstanie, postanawia przekazać jej wieści o sobie za pośrednictwem chmury deszczowej. Poemat prawie w całości wypełnia skierowany do niesionego wiatrem monsunowym obłoku monolog jakszy, który kreśli posłańcowi na tle nasycon ycherotyzmem obrazów pory deszczowej drogę do stolicy Kubery, opisuje mu swój dom i żonę, a następnie powierza mu przeznaczoną dla niej wiadomość. W tradycyjnych Indiach dzieło ogromnie podziwiano i ochoczo naśladowano, co doprowadziło do ukształtowania się całego odrębnego gatunku literackiego, zwanego "poematem posłańczym" (...). Popularność Obłoku posłańcem w Azji Południowej nie słabnie do dziś, czego przykładem mogą być właśnie tłumaczeniana hindi. Meghadutę Kalidasy spektakularnie przełożyła już z sanskrytu na język polski Joanna Sachse (... ). Bezdyskusyjne jest jednak,konwencjonalne arcydzieła literatury światowej powinny być przyswajane polszczyźnie w więcej niżeli jednym tłumaczeniu.Opracowania poświęcone Obłokowi posłańcem, jak zresztą i tradycyjnej literaturze sanskryckiej w ogóle, są na gruncie polskim jeszcze wyjątkowo nieliczne; powiedziałabym, iż wręcz zdumiewająco nieliczne, zważywszy na zasobność, poziom artystyczny i znaczenie tej literatury.(... ) przedstawiony mi do zrecenzowania tom przerósł wszelkie moje wymogi; oceniam go wyjątkowo wysoko. Udostępnia on polskiemu czytelnikowi obfite fragmenty jednego z największych arcydzieł literatury światowej,Meghaduty Kalidasy, w nowych, korzystnych przekładach z oryginału sanskryckiego,a dodatkowo z hindi (adaptacja Meghaduty Ramawatara Tjagiego). Ich interpretację upraszczają towarzyszące im artykuły, które zarazem mogą stanowić profesjonalne,dostępne na dodatek dla niespecjalisty wprowadzenie do konwencjonalnej literatury sanskryckiej w ogóle, a tym samym przyczynić się do - jakże potrzebnej na gruncie polskim - jej promocji. Z recenzji dr Anny Trynkowskiej (Uniwersytet Warszawski)