Kochaj mnie od morza do morza (Novae Res)

Współczesny romans wieku dojrzałego, ponad granicami dwóch krajów i barierami językowymi. Opowiada o błyskotliwej i gorącej Bułgarii, całkiem innej niż przewodnikowa, pachnącej opalaną papryką i kontrastującym z nią zimnym, dostojnym, gotyckim Gdańsku.

Beata staje na zakręcie życiowej drogi i za namową ciotki zamiast na pogrzeb męża leci na wczasy do Bułgarii. Tam poznaje samotnego mężczyznę, który zakochuje się w niej od pierwszego wejrzenia. Pokazują sobie nawzajem ojczyste kraje inaczej, aniżeli widzi je przeciętny turysta. On uczy ją spektakularnej miłości, a w zamian dostaje serce.

— A, Minko. Ja mam na imię Beata. — Odłożyła łyżeczkę od lodów i wyciągnęła do niego rękę na przywitanie.

— Wie ste palaczka?

— Nie, dziękuję. Nie palę. — Pokręciła głową.

— Ne puszite? — Pan się uśmiechnął. — Wy palaczka? Do you come from Poland?

Na znak aprobaty pokiwała głową, co w języku bułgarskich gestów znaczyło precyzyjnie odwrotnie, ale tego jeszcze wtedy nie wiedziała.

— What is your country?

— Polska, Polen, Poland. — dzisiaj była już trochę podirytowana powtarzaniem w koło tego samego.

— Kyde wy doszli? W koi hotel?

Beata chwilę się zastanowiła. Słysząc słowo „hotel”, domyślała się, iż pan pyta ją o hotel, w jakim mieszka. Nie znała przecież języka, a i w angielskim nie była solidna. Owszem, uczyła się w liceum, lecz nigdy nie musiała go używać. Częściej, dzięki Tomkowi, słyszała niemiecki, ale i w tym języku znała tylko kilka zwrotów. Za to dość poprawnie pamiętała rosyjski, więc powoli i wyraźnie zaczęła mówić, gdzie mieszka i skąd przyjechała.