Gra o europę, 10FD23EBEB (Polski Instytut Spraw Międzynarodowych)

Książka ta jest próbą wykazania, że stanowisko zajmowane przez Polskę w rozmowach UE uzależnione było w toku całego procesu negocjacyjnego (1998-2003) od wewnętrznych nacisków, a istotnie od presji wywieranej przez opinię publiczną, grupy interesu i partie polityczne wchodzące w rolę grup interesu Na przykładzie Polski podejmowana jest polemika z koncepcjami teoretycznymi, które zakładają, że decydenci i negocjatorzy mogą działać w środowisku izolowanym od uwarunkowań zewnętrznych. Czytelnik otrzymuje studium empiryczne nawiązujące do sformułowanego przez Roberta Putnama modelu gry dwupoziomowej, ze szczególnym uwzględnieniem jego koncepcji zbiorów win-set.

Tytuł Gra o Europę Podtytuł Negocjacje akcesyjne Polski z Unią Europejską Autor Sergiusz Trzeciak Język polski Wydawnictwo Polski Instytut Spraw Międzynarodowych ISBN 978-83-89607-78-2 Rok wydania 2010 Warszawa Wydanie 1 liczba stron 272 Format epub, mobi Spis treści Słowo wstępne
Od autora
Rozdział 1. Wprowadzenie
1.1. Omówienie podstawowych pojęć
1.2. Literatura przedmiotu
1.3. Uzasadnienie wyboru trzech studiów przypadku
1.4. Metodologia
Rozdział 2. Dwa poziomy analizy w negocjacjach międzynarodowych: polityka zagraniczna a polityka wewnętrzna
2.1. Poziomy analizy
2.2. Teorie systemowe
2.3. Naciski wewnętrzne a system międzynarodowy
2.3.1. Gra dwupoziomowa
2.3.2. Koncepcja gry dwupoziomowej na tle wcześniejszych teorii
2.3.3. Krytyka modelu gry dwupoziomowej i alternatywne hipotezy
2.4. Strategia i taktyka negocjacji
2.4.1. Asymetria między negocjującymi stronami
2.4.2. Cel polskich negocjacji akcesyjnych
2.4.3. Analiza strategii i taktyki
2.5. Polityka zagraniczna i wewnętrzna
2.6. Naciski wewnętrzne: opinia publiczna, elity, grupy interesu
2.6.1. Opinia publiczna
2.6.2. Elity i opinia publiczna
2.6.3. Grupy interesu
2.6.4. Alternatywna definicja nacisków krajowych
2.7. Pytania i hipotezy
2.7.1. Wstępne pytania
2.7.2. Hipotezy wymagające badań
Rozdział 3. Relacje między Polską a UE w latach 1990–2003
3.1. Dlaczego Polska chciała przystąpić do Unii Europejskiej?
3.1.1. Wspólnota wartości
3.1.2. Wspólnota interesów
3.2. Nawiązanie stosunków ze Wspólnotami i negocjowanie układu stowarzyszeniowego (1988–1991)
3.2.1. Negocjacje umowy o stowarzyszeniu
3.2.2. Szczyt w Kopenhadze (1993)
3.2.3. Ratyfikacja umowy stowarzyszeniowej
3.3. Złożenie polskiego wniosku w sprawie przystąpienia do UE i strategia przedczłonkowska
3.3.1. Dialog strukturalny i program PHARE
3.3.2. Biała Księga
3.3.3. Kwestionariusz Komisji Europejskiej
3.3.4. Poparcie dla rozszerzenia w krajach UE
3.4. Cykl negocjacyjny
3.4.1. Przygotowania do negocjacji
3.4.2. Przegląd polskiego prawa
3.4.3. Przygotowywanie stanowisk negocjacyjnych
3.4.4. Rozmowy w oparciu o stanowiska negocjacyjne
3.4.5. Traktat Akcesyjny i proces ratyfikacji
3.5. Struktura negocjacji akcesyjnych
3.5.1. Złożoność negocjacji
3.5.2. Sposób ukształtowania struktury dla negocjacji
3.5.2.1. Struktura organizacyjna negocjacji w okresie 1998–2001
3.5.2.2. Struktura organizacyjna negocjacji w okresie 2001–2002
3.5.3. Kierownictwo polityczne
3.5.4. Zespół Negocjacyjny
3.5.5. Struktura negocjacyjna UE
Rozdział 4. Negocjacje dotyczące rolnictwa
4.1. Wspólna Polityka Rolna
4.2. Otwarcie negocjacji i przegląd prawa
4.2.1. Otwarcie negocjacji
4.2.2. Przegląd prawa (screening)
4.3. Przedstawienie stanowiska negocjacyjnego w obszarze rolnictwa
4.3.1. Cele Polski w negocjacjach
4.3.2. Unijna odpowiedź na polskie stanowisko
4.4. Negocjacje w sprawie porozumienia o liberalizacji
4.4.1. Unijna krytyka Polski
4.4.2. Podpisanie porozumienia o liberalizacji
4.5. Zmiana rządu w Polsce
4.5.1. Nowa koalicja i przyspieszenie cyklu negocjacyjnego
4.5.2. Sprężyściejsze podejście do negocjacji
4.5.3. Propozycje Komisji Europejskiej i reakcja strony polskiej
4.5.4. Nacisk opinii publicznej
4.6. Przyspieszenie negocjacji a kryzys polityczny
4.6.1. Rola związków zawodowych rolników i opinii publicznej
4.6.2. Stanowisko UE przed szczytem w Sewilli
4.6.3. Kryzys w koalicji rządowej
4.6.4. Nacisk ze strony partii politycznych i grup interesu
4.7. Usztywnienie stanowisk negocjacyjnych
4.7.1. Usztywnienie stanowiska UE
4.7.2. Usztywnienie polskiego stanowiska negocjacyjnego
4.8. Zmiana stanowiska negocjacyjnego
4.8.1. Zmiana polskiego stanowiska negocjacyjnego
4.8.2. Odpowiedź UE na zmodyfikowane stanowisko polskie
4.8.3. Wyjaśnienie stanowiska polskiego
4.9. Negocjacje w Kopenhadze
4.9.1. Duńska propozycja
4.9.2. Polska odpowiedź na duńską propozycję i drugi kryzys w koalicji rządowej
4.9.3. Porozumienie w Kopenhadze
4.10. Od szczytu kopenhaskiego do Traktatu Akcesyjnego
4.10.1. Ocena wyników negocjacji poprzez opinię publiczną
4.10.2. Manipulowanie zbiorami win-set
4.10.3. Ocena szczytu w Kopenhadze poprzez partie polityczne
4.11. Wnioski
Rozdział 5. Nabywanie nieruchomości przez cudzoziemców
5.1. Waga kwestii nabywania nieruchomości w wewnętrznych stosunkach Polski
5.2. Problem nabywania nieruchomości w innych państwach przystępujących
5.3. Przegląd prawa i ocena UE
5.4. Przygotowanie stanowiska Polski
5.4.1. Uzasadnienie stanowiska Polski
5.4.2. Poparcie wewnętrzne dla stanowiska polskiego
5.4.3. Analiza polskiego stanowiska poprzez UE
5.5. Proces negocjacyjny
5.5.1. Twarde negocjacje (1999–2001)
5.5.2. Złagodzenie stanowiska negocjacyjnego
5.5.3. Krajowa krytyka nowego stanowiska rządu
5.5.4. Demonstracja poprzez rząd polski oporu wobec UE
5.6. Zamknięcie negocjacji
5.6.1. Osiągnięcie kompromisu
5.6.2. Tymczasowe zamknięcie rozdziału negocjacyjnego
5.6.3. Reakcje z poziomu krajowego
5.6.4. Traktat Akcesyjny i cykl ratyfikacji
5.7. Wnioski
Rozdział 6. Swoboda przepływu pracowników
6.1. Dlaczego sprawa swobody przepływu pracowników stała się ważną kwestią na arenie krajowej?
6.1.1. Obawy na tle ekonomicznym
6.1.2. Aspekty społeczne
6.1.3. Czynniki polityczne
6.1.4. Swoboda przepływu osób jako cel strategiczny Polski
6.2. Cykl przeglądu prawa i przygotowanie stanowiska negocjacyjnego
6.2.1. Przegląd prawa (screening)
6.2.2. Stanowisko Polski
6.2.3. Społeczna ocena polskiego stanowiska negocjacyjnego
6.3. Otwarcie negocjacji
6.3.1. Nacisk czynników wewnętrznych
6.3.2. Propozycje Unii i odpowiedź Polski
6.4. Przyspieszenie negocjacji
6.4.1. Propozycja Komisji Europejskiej
6.4.2. Sugestia Hiszpanii
6.4.3. Nieudana próba budowy wspólnego frontu państw przystępujących
6.4.4. Presja opinii publicznej
6.5. Zmiana rządu w Polsce i zamknięcie negocjacji
6.5.1. Zmiana polskiego stanowiska
6.5.2. Krajowa krytyka nowego stanowiska negocjacyjnego
6.5.3. Ocena negocjacji przez opinię publiczną
6.5.4. Postanowienia Traktatu Akcesyjnego
6.6. Podsumowanie
Rozdział 7. Uwagi końcowe
7.1. Dlaczego omówione w książce trzy przypadki są wyraźne w polityce krajowej?
7.2. Dynamika negocjacji akcesyjnych w polskiej polityce wewnętrznej
7.3. Wymiar zbioru win-set i jego determinanty
7.3.1. Preferencje i koalicje na krajowym poziomie II
7.3.2. Krajowe instytucje i procedury ratyfikacyjne
7.4. Teoretyczna strona polskiej strategii negocjacyjnej
7.5. Teoretyczna strona strategii negocjacyjnej UE
7.6. Wnioski do dalszych badań
Lista wywiadów
Bibliografia
Indeks rzeczowy
Indeks osobowy