Komunikacja terapeutyczna (Wiesław Sikorski)

W książce opisano wpływ komunikacji i zachowań niewerbalnych na produktywność terapii. W poszczególnych rozdziałach scharakteryzowano: istotę pozasłownej komunikacji terapeutycznej; znaczenie ekspresji mimicznej (języka twarzy) dla przebiegu terapii; walory kontaktu wzrokowego w interakcji terapeuta-pacjent; komunikację kinezyczną (sposoby gestykulacji), dotykową, proksemiczną (przestrzenną) i paralingwistyczną (głosową) w kontakcie terapeutycznym; zasady obserwacji zachowań niewerbalnych pacjenta; komunikację niespójną w teorii i praktyce terapeutycznej.

Terapia to nieszablonowy wariant kontaktu, w którym interakcje i dane przekazywane niewerbalnie często mówią więcej o pacjencie niżeli wypowiadane poprzez niego słowa. Często jedynie po zachowaniach pozasłownych terapeuta może poznać, kiedy pacjent przekazuje na przykład treść niezgodną z jego rzeczywistymi myślami, co ma olbrzymie znaczenie dla postawienia diagnozy i prowadzenia terapii. Jest to realne z uwagi na to, iż mimika, gestykulacja, postawa ciała czy ton głosu, czyli tzw. Parajęzyk, zawierają dużo danych przesyłanych z zasady kanałem emocjonalnym.