Zielnik pierwszej pomocy, AZ#3CD68B75EB/DL-ebwm/pdf (E-bookowo)

Poradnik Zielnik pierwszej pomocy nie wyczerpuje oczywiście całej wiedzy, jaką gromadzę od lat, także w trakcie spotkań z ludźmi. Jest natomiast próbą częściowej odpowiedzi na częste pytania uczestników tych spotkań o możliwość nabycia książek o takiej tematyce. Jest również sposobem na to, żeby zachęcić do poszukiwań, podpowiedzieć jak w najprostszy sposób, np podczas wakacji, zastosować potencjał roślin. Obecnych wprawdzie wszędzie - na łące, w lesie, na polach i ugorach, ale także w sadach, ogrodach itp. Chciałabym w dostępny sposób wyróżnić wartość naturalnego "laboratorium", dostępnego każdemu. Moja praca dała mi duże pojęcie o tym, czego ludzie NIE wiedzą na temat otaczającej ich przyrody. Zawarłam tu proste porady, jakie rośliny warto znać, żeby móc wykorzystać je natychmiast, doraźnie.

W sytuacjach awaryjnych, w czasie obozów, wyjazdów, pobytu nad wodą, w lesie - można zastosować potencjał Natury. Dotyczy to sytuacji powszednich, jak ukąszenia owadów, oparzenia (w tym słoneczne), stłuczenia, zranienia, bóle np brzucha czy głowy, zatrucia pokarmowe, "skoki" ciśnienia tętniczego i dużo innych. Zanim odnajdziemy jakąkolwiek pomoc mistrzowską - można zapobiec pogorszeniu, a niejednokrotnie wręcz uniknąć konieczności leczenia konwencjonalnego! nieskomplikowane i dostępne niemal wszędzie sposoby są wiedzą z całą pewnością cenną dla takich grup jak np. Instruktorzy harcerscy, szkoły survivalu, ludzie internauci agroturystykę (albo ją prowadzący); lecz także leśnicy, myśliwi, wędkarze, turyści zwiedzający zakątki dzikiej przyrody, pielgrzymi, nauczyciele "zielonych szkół" itp. Samo prowadzenie warsztatów siłą rzeczy nie nasyci tak ogromnego rynku. Ważnym elementem takiego kompendium jest także podnoszenie świadomości o własnych, naturalnych wszak korzeniach człowieka - niezwykle wśród młodych czytelników. Umiejętność postrzegania i wykorzystania potencjału Natury pomaga w opanowaniu zmory dzisiejszych społeczeństw, jaką są stresy, lęki, fobie, a w prostej konsekwencji - choroby cywilizacyjne. Znajdują się tu oczywiście także i takie sposoby stosowania roślin, które, mimo, iż znane powszechnie, znajdujące się w wielu starszych i nowszych publikacjach, nie są zbyt używane. A szkoda. Wszystkie metody, przepisy i zalecenia, jakie w publikacji zamieszczam, są sprawdzone. Zawsze przeze mnie osobiście - a niejednokrotnie także dzięki doświadczeniu przodków. I osób, którym ową wiedzę przekazałam.

FRAGMENT:

Każdy, kto kiedykolwiek był na łące, nad rzeką lub w lesie, zna problemy, jakie wytwarzają wszechobecne owady. Latające chmary komarów i muszek potrafią być bardzo uciążliwe. również narosło od kilku lat obaw przed kleszczami. Błonkówki, czyli pszczoły, osy, trzmiele i szerszenie są zawsze obecne wśród roślin, bardzo kwitnących. Jeżeli czują się zagrożone, żądlą. Bolesne i powodujące konkretną reakcję bywają ukłucia i ugryzienia komarów i much, w tym gzów, zwanych czasem bąkami. To samo miano niejednokrotnie odnosi się do trzmiela, którego wymiary i niskie brzęczenie wywołują lęk. Niesłusznie, ponieważ jad trzmiela jest nad wyraz słaby, a co za tym idzie raczej niegroźny dla człowieka! Z wyjątkiem osób uczulonych na jad błonkówek. W A Ż N E! Uczulenie na jad owadów nie jest wyjątkowo powszechne, ale jednak części z nas dotyczy. Warto wiedzieć o takim swym albo najbliższych problemie, ponieważ dla alergików użądlenia mogą być autentycznie groźne. Osoby o skłonnościach uczuleniowych powinny k o n i e c z n i e posiadać przy sobie wapno, w postaci tabletek albo tabletek musujących. Najlepiej zaś profilaktycznie zażyć co dzień przynajmniej jedną dawkę. W razie użądlenia, niezależnie od objawów, polikwidować ewentualnie pozostawione żądło!, ochładzać organizm (poprzez ssanie lodu, zimne kompresy, zimną wodę do picia), warto też possać łyżeczkę soli, niezwykle jeżeli użądlenie nastąpiło w okolicy szyi, głowy lub barków. Jak sobie radzić z kłopotliwymi owadami? uniemożliwianie ich natarczywości nie jest nieskomplikowane. Najkorzystniejszym rozwiązaniem jest słuszne odzież. Jakie? Długie spodnie (spódnice), długie rękawy (w razie upału można podwinąć), szale, chusty, kapelusze na głowę, wszystko w kolorach nie zwracających uwagi owadów. Kolory przez nie najlepiej postrzegane to biały, żółty i niebieski; najrozsądniej zaś całkiem zrezygnować z odcieni jasnych i jaskrawych. Drugą metodą jest używanie aromatów, owadom niemiłych. Na takiej właśnie zasadzie działają wszystkie odstraszające owady kupne środki. Rezygnujemy zatem z solidnie, słodko pachnących kosmetyków (w tym dezodorantów, mydeł, szamponów itp.) W zamian wykorzystujemy zapach niektórych roślin, o działaniu odstraszającym. Najpopularniejsze z nich to wrotycz, bylica piołun, marzanka wonna, liście tataraku. Owady nie lubią także zapachu żywic. sprawny środek stanowią jaskry, szczególnie ich części podziemne. Solidne wyciągi lub sok z tych roślin można przygotować na zapas i stosować do nacierania skóry. Można także wykorzystać nasączoną chusteczkę (szmatkę), albo wręcz części ubrania. Wieczorami zlatujące się do ognisk owady płoszymy dymem, najlepiej z żywicznego drewna i suchych albo świeżych pędów wspomnianych roślin. W sytuacji, kiedy dojdzie do użądlenia błonkówek, ukłuć much albo komarów, łagodzimy bolesne miejsca przykładając rozgniecione liście babki szerokolistnej, podbiału, czosnku niedźwiedziego, plastry lub sok z cebuli. Kojąco podziała także napar z rumianku, lipy, ślazu, nagietka lub mięty. Pamiętamy o zażyciu wapna!