Opadłe liście (Fundacja Augusta hr. Cieszkowskiego)

Miłość ta, naprawdę martwa, nigdy się nie odrodzi... Dlatego przed jej (całkowitym) końcem wybuchają zdrady będące ostatnią nadzieją miłości: nic tak nie oddala od siebie kochanków (nie stwarza różnicy), jak zdrada któregoś z nich. Ostatni nie starty jeszcze ząb - rozrasta się, i wówczas zahacza o niego ząb przeciwległy. Ruch znowu jest realny, ruch jest - nawet niewiele znaczący. W ten sposób zdrada staje się samouzdrowieniem miłości, jej "reperacją", "łatą" na tym, co zużyte i zmurszałe. Nierzadko "nadpęknięta" miłość na skutek zdrady rozpala się realnym jeszcze dla niej płomieniem i buduje względne szczęście do końca życia. Podczas gdy bez "zdrady" kochankowie albo członkowie rodziny odpadliby od siebie z obojętnością, odsunęli się, rozwalili; umarli ostatecznie. Rosyjskie życie jest i brudne, i słabe, ale jakoś miłe. Wasilij Wasilewicz Rozanow (1856-1919) - pamflecista, dziennikarz, prowokator, immoralista. Jeden z najciekawszych pisarzy rosyjskich, wybitny myśliciel religijny nazywany "rosyjskim Nietzschem". Do najważniejszych, skatalogowanych w trzydziestu tomach (1994-2008) prac Rozanowa należy zaliczyć książki o Chrystusie, Dostojewskim, Gogolu, seksie i apokalipsie. Stworzył oryginalny fason literacki, w którym scalił plotkę i refleksję filozoficzną z niespotykaną błazenadą. Miał pięcioro dzieci.