Dydaktyka podręcznik akademicki (Impuls Oficyna Wydawnicza)

Przekazujemy czytelnikom podręcznik wybitnego pedagoga - dydaktyka, komparatysty i badacza dziejów oświaty, członka rzeczywistego Polskiej Akademii Nauk PAN profesora Czesława Kupisiewicza. W dobie płynnej ponowoczesności wydawałoby się, iż nie ma już miejsca na klasykę, tradycję, na tę wiedzę, która trwała poprzez wieki, służąc wielu pokoleniom przygotowującym się do jednego z najbłyskotliwiejszych zawodów ludzkości, ja kim jest szeroko pojmowane nauczycielstwo.

Humaniści, a zwłaszcza pedagodzy, szukając współczesnych ujęć modeli kształcenia i wychowania, odmiennego klimatu czy jakiegoś szczególnego sposobu podejścia do dziecka, jego rodziców czy nauczycieli, zdają sobie sprawę z konieczności zachowania tych idei i rozwiązań ergonomicznych, które są ponadczasowe, aktualne, niezmienne w swej istocie.

„Dydaktyka" Czesława Kupisiewicza, która pokazuje wiedzę stwarzającą otwartość sytuacji i procesów uczenia się, a więc stwarzającą miejsce w naszej przestrzeni dla drugiego człowieka. Jest to zarazem swoistego rodzaju gest zaproszenia do uczenia się, który pokazuje, że autorowi zależy na otwarciu przed uczącymi się własnego serca, umysłu i woli, aby mieli oni szansę do konać introcepcji wartości Dobra, Prawdy i błyskotliwa, bogactwa mądrości, cennych doświadczeń i wzruszeń.

Dydaktyka jest nauką humanistyczno-społeczną. W tej również konwencji napisany pozostał ten podręcznik. Tymczasem przełomowe wręcz zdobycze nauki, techniki i technologii, zwłaszcza w zakresie elektroniki, powodują, iż do dydaktyki coraz szybciej i w coraz szerszym zakresie zaczynają przenikać niektóre z tych zdobyczy, podobnie jak do medycyny i innych nauk. Wskutek tego pokaźnym zmianom już podlegają i nadal będą podlegać niemal wszystkie z opisywanych w tym podręczniku komponentów dydaktyki, poczynając od celów nauczania, uczenia

i uczenia się, poprzez kryteria doboru treści kształcenia do programów szkolnych i akademickich, a kończąc – najsilniej – na metodach, formach organizacyjnych i środkach dydaktycznych. Wspomniane zmiany pozostały zaznaczone w tym podręczniku – przede wszystkim, gdy chodzi o ich rodzaje i kierunki – lecz nie na tyle, żeby ten wyraźny problem można było uznać za wyczerpany. Byłoby to zresztą niewiele realne ze względu na liczba i dynamikę owych zmian.

Jeśli chodzi o strukturę i treść niniejszego podręcznika, to zachowuję ujęcie eksponowane już w jego poprzednich wydaniach. Jego wyznacznikami są poszczególne komponenty przedmiotu dydaktyki, poczynając od celów i treści nauczania – uczenia się, a kończąc na zasadach, metodach, formach organizacyjnych, a także środkach służących realizacji tego cyklu. Silniej jednak aniżeli w poprzednich wydaniach eksponuję historyczne uwarunkowania omawianych zagadnień i zmiany wynikające z postępu badań w zakresie dydaktyki, a także osiągnięć elektroniki. Odnosi się to z reguły do trzech pokaźnych systemów dydaktycznych, jakie powstały w drugiej połowie XIX i w XX wieku, to znaczy klasycznego, progresywistycznego i współczesnego oraz do koncepcji e-learningu, która pojawiła się na przełomie wieków XX i XXI, czyli w naszych już czasach. Dzięki wspomnianym badaniom i osiągnięciom dydaktyka nie koncentruje się już tylko na kształceniu wykonywanym w szkole i poprzez szkołę,rozszerza swoje zainteresowania na pozaszkolne czynności kształceniowe, w tym na wspomniane wyżej nauczanie – uczenie się z udziałem środków elektronicznych.

Podręcznik Czesława Kupisiewicza jest o ty le wyjątkowy, że jego aktualizacji dokonał on sam, mając świadomość przemian, do jakich dochodzi w ponowoczesnym i zglobalizowanym świecie, i podejmując decyzję o niewprowadzaniu nas w tajniki tego, co widocznie wykracza po za wspomnianą klasyk ę.