Bezpowrotnie utracona leworęczność (Jerzy Pilch)

Nikt tak nie pisał, do czasu, aż nie pojawił się Jerzy Pilch. A skąd się pojawił i dlaczego, z kogo on i z czego, i kto mu odebrał leworęczność? Tego dowiadujemy się z tej książki, będącej wariantym dziennika, memuaru, prozy silnie autobiograficznej. Książki bezpowrotnie wciągającej. Nie do zapomnienia.

Codzienność krakowskich ulic i Rynku, literackiego światka – śladowego i szerokiego oraz ostatnich mieszkańców krainy dzieciństwa pisarza, którzy napotkani nagle na moście Dębnickim objawiają proste prawdy: „Wszystko jedno, czy się ma przed sobą sto lat, rok czy tydzień, za każdym razem się ma przed sobą wszystko”.

„Cóż robi Pilch w swej książce? Oczywiście pisze (trochę) o aktualiach, «chwyta rzeczywistość na gorąco»…równocześnie jakby się zastanawiał nad sobą piszącym, nad własną rolą pisarską, nad swym życiem i jego sensem”.

Jerzy Jarzębski